plaatje rondbreien. In 1953 opende de erevoorzitter, de heer Toon Leijen,
de donateursavond met de mededeling dat de algehele opbrengst voor het
Nationale Rampenfonds 1953 bestemd zou worden. Spreker propageerde
dan ook de verloting nog eens extra goed te bedenken.
Jarenlang heeft de toneelvereniging een plaatsbespreking gehad. De bezoekers
konden dan 's middags voor de uitvoering tussen drie en vier uur hun stoel
komen bespreken. Aangezien dit vaak tot onenigheid leidde tussen de
bezoekers, is dit later afgeschaft.
Henk de Goede: "De vaste man bij de ingang was Willem Verduin (de jager). Hij deed
de verkoop en controle van de toegangskaartjes. De minimumleeftijd was vroeger altijd 16
jaar. Waarom dat zo was, dat weet ik eigenlijk niet. We hebben ook een periode gehad
dat je plaatsen kon bespreken. Of mensen kwamen een paar uur voor de voorstelling
langs en plakten briefjes op de stoel. Op een gegeven moment zijn we daarmee gestopt.
Waren de plaatsen netjes gereserveerd, dan liep het vullen van de zaal toch weer anders. Ze
kwamen bijvoorbeeld een bekende tegen en daar gingen ze dan naast zitten. De mensen die
gereserveerd hadden, kwamen als laatste binnen en dachten zo op hun plaats te kunnen
zitten, die al door iemand anders was bezet. Of er zaten wat grotere of langere mensen
vooraan in de zaal, daar kwam wel eens ruzie van. Dan was het alles uit de kast trekken
om voor iedereen een plaatsje te vinden en de boel te sussen."
Werd er vroeger uitsluitend toneelgespeeld. Vanaf de jaren negentig werden
er soms liedjes gezongen en werd het spel bij gelegenheden begeleid door
muziek, een accordeon of een keyboard. De liedjes waren soms kant-en
klaar, zoals bij 'De Jantjes'. Maar niet zelden werd de tekst zelf door de
leden verzonnen, zoals bij 'Mensen langs de haven' of 'Ze kunnen de pot
op'. Een toneelstuk had vaak een niet zo mooi einde, dan werd er zelf een
einde verzonnen. Of er werden dingen tussen gevoegd, zoals een flashback
in 'Het ontvolkte huis'. Ook mogen we ons als club zeer rijk voelen met een
toneelschrijfster als Mary Schoon in de gelederen. Van haar hebben we menig
stuk gespeeld en niet zelden was dat dan ook een première, bijvoorbeeld
'Huize Avondrood', 'Dorst', 'Bewaar
me!' en 'Belgische roulette'.
Henk de Goede: 'Een traditie na het optreden
was het bal na, dat vonden de jongelui
geweldig. Na afloop van de voorstelling schoven
ze meteen de stoelen opzij om ruimte te maken
voor de band en de dansvloer. Maar een bandje
huren was duur. Een avond met toneel, pauze
en loterij liep door tot tegen elven. Dan kon
de band nog ongeveer één a twee uur spelen.
De opbrengsten van de loterij hadden we weer
13
1993: 'Siil dk
Strandjutter'
Henk de Goede,
Erwin Tiebie, Mary
BakkerHenk
Krom.
