22 23 "In 1991 word ik 100% eigenaar van het bedrijf 'Gebroeders Dil' want mede eigenaar Jacob van der Oord moet zich om gezondheidsredenen terugtrekken. Het assortiment van Gebroeders Dil import-export BV wordt uitgebreid en bestaat niet meer alleen uit zoetwatervis. Ondanks deze nieuwerwetse handel blijft de traditionele werkwijze goed gewaarborgd. Duurzame visserij op het Alkmaardermeer wordt ook nog altijd uitgeoefend en alles in de rokerij wordt nog ambachtelijk uitgevoerd. Vln.r.: Jacob van der Oord, Hein en vader Teun. Werknemers Gebroeders Dil. Boven (v.Ln.r.): Nic. Blokker, Dirk Schier sr., Willem Verduin, Steven Kuiper, Jaap Verduin, Ab Glijnis, Jaap Zweeris, Jan Schoenmaker, Teun Dil. Midden (v.Ln.r.): Cor van der Oord, Wim Putter, Dirk Schrier jr. Onder (v.Ln.r.): Bram Timmerman, Hein, Jacob van der Oord, Piet van der Oord, Piet van Diepen, Henk Putter. Mede door de inzet van onze werknemers liepen andere initiatieven ook goed, o.a.: import van nijlbaarsfilet uit Oeganda, zoetwatervis uit Polen en uit IJsland, die met ins en outs goed vielen. Vanuit Oeganda kwam drie keer per week via Schiphol nijlbaarsfilet binnen. Dit werd op ons bedrijf verwerkt en ingepakt en daarna ging het heel Europa door." Begin jaren 80 raak ik in dubio t.a.v. mijn positie in het bedrijf. Ik verrichtte veel taken en organiseerde alles, maar ik was een van de werknemers. Ik wilde eigenlijk ook wel aandelen en niet wachten op vererven, want een goedlopend bedrijf dat winst maakt, wordt alleen maar duurder om te zijner tijd te kopen. En zo gebeurde het dat in 1986 door een constructie de overname van mijn vaders aandeel in werking werd gezet en uiteindelijk door mij in 1989 werd aangekocht. Op dat moment heeft Jacob van der Oord 50% en ik 50% en zetten wij het bedrijf voort." Eindjaren '80 neemt de internationale handel verder toe en wordt gestart met de import van wilde aal uit Noord-Ierland, kweekpaling uit Zweden en beekridder uit IJsland. Ook worden er nieuwe loodsen gebouwd en een ambachtelijke rokerij. De afnemers in heel Europa hebben verschillende behoeftes en Dil Import-Export B.V. weet daar goed op in te spelen. De klantenkring groeit gestaag verder en de naamsbekendheid neemt in Frankrijk en Duitsland toe. Ik heb toen een adviseur in de hand genomen voor een stuk begeleiding bij het uitzetten van nieuwe lijnen om tot vernieuwingen te komen. Als je eigenaar bent van een bedrijf kan je zelf beslissingen nemen en hoef je niet te overleggen. Maar als er dan een beslissing moest worden genomen zei mijn adviseur: "Wat vindt Ciska van het plan en hoe is jullie gevoel". Dit laatste is ook van invloed geweest op het idee om een palingkwekerij op te zetten. Ik kwam in gesprek met een bioloog, die als voorstel had een palingkwekerij op te zetten op het terrein, de voorzieningen hiervoor waren aanwezig. Iedereen was voor, de financiële cijfers waren goed en de bank ging ook akkoord. Ik heb dit met Ciska besproken en na goed overleg hebben we het niet gedaan, want bij het hebben van een palingkwekerij ben je 24 uur getrouwd met de vissen en dus nooit meer vrij. Ons gevoel was: "niet doen". De paling ben ik blijven 1977: Eén jaar getrouwd. kopen van palingkwekerijen k Zwtkm en Nederland. 1987: Het jonge gegin Dil. Zoon Koen, Hein, Ciska en dochter Eva. "Er waren geen vaste bezorgdagen, het gebeurde ook dat op zondag gewerkt moest worden en er chauffeurs uit Denemarken of Polen aankwamen. Als er een binnenvisser kwam uit Friesland met aal en het was rond etenstijd dan schoof hij bij mijn moeder aan om een hapje mee te eten, ook chauffeurs uit Denemarken. Dat was vroeger zo. Bij zaken doen moet je het woordje 'gunnen' kennen. Als je mooie handel hebt en je zorgt ervoor dat de klanten er wat aan kunnen verdienen, blijven ze terugkomen en dat heb ik altijd goed in het vaandel gehouden. En met sommige mensen blijf je ook contact houden. Een zakenpartner in Oeganda zei op een keer: "Hoe oud zijn jullie kinderen?" Onze kinderen hadden toen de leeftijd van 20 en 18 jaar. "Nu stuur ze maar" en zo gebeurde het dat Koen en Eva twee weken met hem door Oeganda zijn gereisd.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2018 | | pagina 13