Pim Verduijn Stan Leijen. Pim Verduijn kwam uit het gestopte Face-it. En
dus bestond de band uit Thijs (Ferdinand) Terluin - gitaar/zang -,Hannes
(Hans) Terluin - drums/zang - en Pim Verduijn - basgitaar/zang. Er werd
geoefend in een zomerhuisje van Hannes Terluin zijn schoonouders op de
Hogeweg in Limmen. Voor het vervoer beschikte de band over een eigen
busje. De mannen speelden voornamelijk stevige rock muziek, zoals van Thin
Lizzy, ZZ-Top en Gary Moore. Het eerste optreden was aan de Breestraat in
Beverwijk ter gelegenheid van een feest van een motorclub uit die plaats. Er is
verder opgetreden in Disco Limmen, Café 't Zwaantje (Uitgeest) en ver weg
in Sint Anthonis (Brabant) als voorprogramma van Between.
Voor Pim Verduijn die tegelijkertijd zijn dienstplicht vervulde, was het een
drukke periode. Zeker toen binnen één maand na zijn aantreden al een
optreden stond gepland.
Jan Oud
Jan Oud heeft nooit in een band gespeeld, maar hij stond wel vaak op het
podium. Het gebeurde spontaan tijdens de kermis van 1979. Op maandag
en dinsdagavond was de zaal van café 'De Vriendschap' altijd matig gevuld.
Kermisband Shoreline wilde dat doorbreken en riep op om maandagavond
op het podium te komen staan en te zingen. Die maandag hadden al een paar
kandidaten opgetreden. Tot Jan Oud op het podium ging staan en het nummer
Gloria van Them begon te zingen en
meteen daar achteraan kwam (I Can't
Get No) Satisfaction van de Stones. Nu
kwam er publiek uit de bar 'Voorom'
naar het podium om te luisteren.
Jan Oud vertelt het volgende: "Na
nog een paar nummers pakte Henk
Haanraads mijn arm vast en riep:
"Morgen kom je weer". Op een gegeven
moment zeiden Sjaak en Jeckes van Baar:
"Je bent helemaal niet slecht". Ik kwam
regelmatig bij Sjaak en Jeckes. Ik had al
wat eigen nummers in mijn hoofd zitten
en dan werden die samen gespeeld. Dat
Jan Oud bijkwam zo; ik zat vroeger op school in
Shoreline op hetAlkmaar en ging altijd op het fietsie heen
podium. en weer iangS jiet kanaal, vaak zingend.
Soms kwamen de woorden vanzelf en werd het zomaar een liedje. In het begin
raakte ik die nummers kwijt, maar later bleven ze hangen. Bij de gebroeders
Van Baar liet ik eens een Engelstalig nummertje horen. Ze gingen dan een
beetje mee pielen op de gitaar en namen het op. Ze hebben het daarna Henk
73
