Toen de rust was teruggekeerd zijn we gaan
kijken wat er nu wel op de grond voor ons
was gevallen. Het bleken lege patroonhulzen
te zijn afkomstig van de jagers die ver boven
ons een luchtgevecht hadden uitgevoerd.
De koperen hulzen waren 8 a 10 cm lang
en stonden allen rechtop in de grond tot
aan hun dunne 'nekje' waar de kogel in had
gezeten. En daarmee waren wij weer een
ervaring rijker!
Bollen rooien op de Doordat de benzine schaars was en aan auto's haast niet meer mocht worden
Dam verstrekt, reden de vrachtauto's en enkele autobussen op hout of kolengas.
Met behulp van een ketel waarin hout of kolen lagen te smeulen werd het gas
naar de motoren geleid. Op deze wijze konden ze deze auto's nog laten rijden
wat overigens geen sinecure was.
Zo voeren er door het kanaal vele vrachtboten die aan elkaar verbonden
waren met staaldraden en zich lieten voorttrekken door een sleepboot die
nog kolen toegewezen kreeg. Deze combinaties waren vaak doelwit van de
Engelse jagers die van grote hoogte naar beneden doken en dan met lichte
bommen deze probeerden te raken. Deze bommen raakten niet altijd het
gewenste doel. Zo waren op het land van Koppes 3 bommen gevallen zonder
iets te raken. Na de oorlog zijn deze bommen onklaar gemaakt of men liet
ze springen. Het gebeurde ook wel dat de staaldraden niet zo goed waren
verbonden en dan liep de boot uit zijn 'roer' en kwam scheef te varen.
Hierdoor verloren de boten strobalen en zakken met tarwe bestemd voor
de kinderen in Amsterdam. De bouwboeren hadden deze producten gratis
afgestaan.
De fietsen waarop men reed in die dagen reden nogal zwaar. Het waren oude
fietsen en geen luchtbanden. Luchtbanden waren op de bon te verkrijgen,
mits men kon aantonen dat je een dokter was dan wel daaraan verwant of in
het agrarisch bedrijf werkte en daarbij moest het wel voldoende kilometers
van huis zijn. Dus wij kregen geen luchtbanden. Maar dat was wel te verhelpen
door uit oude autobanden repen te snijden en deze om het fietswiel te leggen.
Het reed wel wat zwaar maar wij vonden het beter
dan lopen. Het was op een zaterdagmiddag, wij
hadden de prak thuis net op, dat wij met de pont
aan 't Schouw waren overgevaren en richting 'De
Duivelshoek' fietsten (voor de niet kenner onder
ons, dit is richting Graftdijk), toen Willem van
Duin plotseling een paar Engelse jagers richting
Purmerend heen en weer zag vliegen. Willem was
ook jager op wild in zijn vrije tijd en daarvoor
47
De DuivelshoekGeraakt schip met oorlogsmaterieel
