In het begin van onze verkeringstij d
vond ik het moeilijk hoe ik haar nu
moest noemen en heb ik dit een
poosje weten te omzeilen.
Tinus werkte op een zeewaardig
jacht, hij was schipper en kok.
Hij bleef soms
maanden weg.
Dat was niet zo f
leuk maar ook
wel verrassend, r\
want opeens was
Tinus er weer.
De heer Hin, de
eigenaar van dat jacht, had een nylonkousenfabriek in
Haarlem. Met klanten van Hin ging Tinus uitvaren of
varen met de familie Hin naar Engeland. Later kon hij
op een Amerikaans jacht komen. Ik zou dan met de caravan over het land
achter het jacht aan moeten reizen, nu dat wilde ik niet, niet zo lang bij mijn
familie weg. Ik zei: "Ga maar alleen, ik wacht wel tot je terugkomt". Hij
besloot alleen te gaan, maar de avond voordat Tinus zou vertrekken vertelde
hij mij dat hij besloten had het niet te doen, want hij was bang om mij
kwijt te raken. Later is hij op een zandzuiger gaan werken in IJmuiden, bij de
havens van Amsterdam, maar ook op het Alkmaardermeer. Dat waren lange
werkdagen, van 06.00 uur tot 22.00 uur.
Het werd op een gegeven moment te
zwaar, want Tinus had suikerziekte,
al van zijn 15e jaar af. De huisarts
adviseerde Tinus een andere baan
te gaan zoeken. Hij ging solliciteren
bij de Hoogovens in IJmuiden, maar
werd niet aangenomen, omdat hij
had gezegd dat hij suikerziekte
had. Daarna ging Tinus solliciteren
bij de Forbo, hij verzweeg dat
hij suikerziekte had en werd
aangenomen. Vijftien jaar heeft
Tinus daar gewerkt.
Op 9 februari 1961 zijn Tinus en ik
getrouwd. Het feest werd gevierd bij
Roorda. Na ons trouwen gingen wij
wonen in een kleine woonark.
Wij stonden ingeschreven voor
30
Tinus Kerssens aan het werk op het schip.
Riet Dekker en
Tinus Kerssens op
jeugdige leeftijd.
Trouwfoto
Tinus Kerssens en
Riet Dekker.
