die lelijke trekschuit duurde niet lang want we waren spoedig aan het tolhuis, waar de raderboot gereed lag, om ons over het IJ naar de steiger bij de Nieuwe Stadsherberg te brengen, die geheel op palen in het IJ gebouwd was. Die raderboot werd niet bewogen door stoom maar door enige paarden, die geblinddoekt bene den in de boot rond liepen. Het was een breed vaartuig dat voor en achter een roef had, zodat het niet behoefde om te keren. Wij bleven er boven op en genoten voor het eerst het gezicht op de grote stad. In het IJ zeilde verscheidene schuiten sommige geladen met kool en toen vroeg ik aan mijn Vader of er in die schuitjes mensen konden. Een rare vraag! Maar zij kwamen mij bij het gezicht op al dat grootse wat ik zag, zó klein voor als de schuitjes die wij van een oude klomp maakten. Toen zij heel dicht bij ons kwamen of liever toen wij er dicht bij kwamen zag ik dan ook een heuse man aan het roer zitten. Het was zo ongeveer 2 uur geloof ik, toen we in Amsterdam kwamen en 't zal wel s'morgens 6 uur geweest zijn toen we van huis gingen. Wij bleven 's nachts bij tante Aal een zuster van mijn Vader, die toen woonde in de Runstraat, in een wijnhuis zo als ze dat noemden. Tante zat voortdurend achter een toonbank en achter haar stonden allemaal flessen met dranken. Op een die flessen lazen we "Hempje ligt op". Wat voor drank dat was weet ik niet. In een vertrek dat daar aan 47 De opstapplaats voor de trekschuit naar Purmerend was hier, op het Schouw. Deze foto is van rond 1910, dan is er inmiddels al weer jaren een pontverbinding. Reis met de trekschuit, rond 1800. De trekschuit bleef nog lang een populair vervoermiddel. 'Hempje licht op' was een likeur en het bevatte een ingrediënt dat laxerend werkte. Vandaar, hempje licht opHet is nog steeds verkrijgbaar.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2016 | | pagina 47