De meeste mensen komen niet veel verder dan hun eigen dorp. Naar een
stad, bv. Alkmaar, Purmerend of Amsterdam ging je nog het prettigst
per boot. De trekschuit is in die jaren een veel gebruikt vervoermiddel.
De beurtschipper zorgt voor het goederenvervoer.
Maar de moderne tijd zit er aan te komen. Sinds de opening van het
Noord-Hollands kanaal in 1824 ligt Akersloot aan het modernste
vaarwater van Europa. De Oost-Indiëvaarders zie je vanuit het dorp
voorbij komen. En tussen Amsterdam en Haarlem wordt gewerkt
aan de eerste spoorlijn van het land. Ook op andere plaatsen doet de
stoommachine zijn intrede.
Auke Sierk kwam werken en wonen in een dorp dat er heel anders
uitzag dan tegenwoordig. Het dorp was wijds en open. Van bijna elke
plek kon je kilometers ver kijken. Er waren niet veel wegen, alleen de
doorgaande wegen op de strandwallen en drie dwarsverbindingen,
dijkjes die de hogere zandruggen onderling verbonden. (Sluisweg,
Kerkdijk en Rommeldijk. En eigenlijk ook de Hoornse Laan.)
Het waren zandwegen, zandpaden bijna, waar je je niet makkelijk
langs kon verplaatsen, zeker 's winters niet. Maar lag er een stevige
ijsvloer dan kon je op schaatsen ineens weer snel en ver komen. De
dokter ging vaak per muilezel of paard bij de patiënten langs en die
woonden tot ver in de Schermer.
De Kerkbuurt, waar hij ging wonen, lag als een kleine oase in de open
ruimte. Een pluk huizen rondom toen nog de oude middeleeuwse
dorpskerk aangekleed met bomen en ander groen. Dit was het
grootste van de buurtschappen waaruit Akersloot toen bestond.
Van het ene buurtschap naar het andere was het land groen, open
en tamelijk leeg. Op winderige dagen moet er weinig beschutting
Eind (of begin) van de
Westerweg. Zo onge
veer zullen de wegen
er in de 19de eeuw
uitgezien hebben.
Lourens Veer ca. 1785 -1823
Portretje van schout (burge
meester) Lourens Veer, de
vorige bewoner van het huis
aan de Buurtweg.
73
