Oudste inwoonster (95)
ihad een schone droom
Akersloot, 95 jaar oud. Als kind maakte ik haar mee
en kende ik haar als 'opoe van de Sluis'. Al met al
interessant en een mooie aanleiding om dit artikel
en de achtergrond daarvan eens nader te bekijken.
Op 3 augustus 1961, donderdag, verscheen dit
ardkel in het Noord-Hollands Dagblad. De week
voor kermis, als het goed is, want zo wil de traditie
het. En dit jaar had het B&W behaagd om eens
ludiek te handelen. Nog ruim voordat het woord
ludiek in de mode kwam. Laten we eens gek doen.
Burgemeester de Sonnaville, wethouders Swart en
Otte plus ambtenaar Wim Pijlman staken zich in een
18de eeuws kostuum (de journalist van het Noord-
Hollands Dagblad ziet het ruim en heeft het over
'middeleeuwse costuums') en maakten met hun
koetsje een rondje door het toen nog kleine dorp
om te zien of bomen, struiken en hagen langs de
openbare weg geen hinder gaven voor het verkeer.
De krant was uitgenodigd om verslag te doen,
twee kranten blijkbaar, want behalve het artikel
plus foto in het NHD zijn er ook foto's (en naar je
mag aannemen een verslag) gemaakt door het Vrije
Volk. En om het nog leuker te maken, ging ook de
oudste inwoonster bezocht worden.
AKERSLOOT Zoals een polderbestuur van tijd tot tijd schouw houdt van
vaarten en sloten om te alen of die zo goed worden onderhouden dat de afwate
ring ongehinderd voortgang kan vinden, zo wordt in verschillende dorpen in
Noord-Kenrtemerland op geregelde tijden een schouw gehouden van heggen en
beplantingen. Soms heeft die schouw een naam, zoals in Bergen waar elk jaar
de Bonnefaasschouw (naar St. Bonifatius) wordt gehouden. In Akersloot werden
dinsdag de heggen geschouwd door het gemeentebestuur, doch deze schouw kreeg
een bijzonder tintje. Want vier mannen in middeleeuwse costuums reden in een
antieke boerensjees door het dorp om de stand van het struikgewas op de hoeken
van straten en wegen in ogenschouw te nemen.
De doorluchtige middeleeuwse heren
poseerden, alvorens met hun tocht door
de gemeente te beginnen, ter wille van
de persfotografen eerst mèt koets voor
een oude boerderij. Daarna bestegen zij
hun karos en zette het paard zich met
passend hoefgekletter in beweging. Heg
gen en beplanting op hoeken van straten-
en wegen mochten, zo vernamen we, niet
hoger reiken dan 1.10 meter, opdat het
uitzicht op de hoeken niet belemmerd
zou worden. Waar het struikgewas hoger
reikte, maakte de secretaris van de toe
schouwers met de ganzeveer een_ aante
kening op de perkamenten bladzijde van
zijn boek. Later zou de eigenaar van de
te hoge struiken een aanschrijving krij
gen om eens het snoeimes te gaan han
teren. Het toeval wilde, dat de eerste te
hoge struiken eigendom bleken van de
gemeente
Dat twee van hen in een costuum uit
lang vervlogen tijden met een moderne
automobiel bij het raadhuis arriveerden
ièed, misschien wat vreemd aan, later,
tijdens de schouw bodèn deze 4 schou
wende middeleeuwse seigneurs een kos
telijke aanblik. Merkwaardig was het,
dat de vier middeleeuwers in hun karos
begeleid werden door een opperwacht
meester der rijkspolitic in een uniform
anno 1961, zich voortbewegend op een
eigentijdse fiets. Deze behoeder van de
Openbare orde, die zijn zondagse humeur
kennelijk thuis had gelaten, kon men
|iëh best Voorstellen hoog gezeten op een
paard ih bijpassende kledij, met ver
vaarlijke snörrebaardenen een indruk
wekkende donderbus. Misschien de vol
gende keer
In het zuidwestelijk deel van de ge
meente brachten de middeleeuwse he
ren hun karos tot stilstand voor de wo
ning van de oudste inwoonster van
Akersloot, de weduwe A. Buur-Gijzen
van de Hemweg, om even naar haar ge
zondheid te informeren en haar een klein
presentje in de vorm van een pakje
heerlijke biskwie te overhandigen. Me
vrouw Buur-Gijzen, afkomstig uit Cas-
tricum, doch al 70 jaar wonend in haar
huisje aan de Akerslootse Hemweg,
telt 95 jaren....
Zij vergastte haar bezoekers op het
verhaal van een merkwaardige en scho
ne droom. Enige tijd geleden was ko
ningin Emma bij haar op bezoek geko
men. „Ik zat aan tafel, alleen, want mijn
dochters waren boodschappen aan het
halen. Toen kwam ze binnen, met een
pakje in haar hand. Ze ging daar aan
de tafel zitten om een boterham te eten.
Ik zei: Blieft u een kop koffie? En ze
antwoordde: Graag, maar met melk en
suiker. Ik zag haar heel duidelijk, ook
toen ze later een buiging maakte naar
me en ik terugboog, de deur uitging en
het hekje doorliep
De dröom was, zo bleek later, ver
klaarbaar, want de oude vrouw had de
hele avond zitten lezen in boeken over
het koningshuis. Mevrouw Buur, die ver
telde dat haar ogen een beetje slecht
begonnen te worden („maar ze kijken al
95 jr. de wereld in heeft 36 klem
kinderen. Het aantal achterkleiftkinde-
ren is bijna niet te tellen, het zijn er
meer dan honderd.