Oudste inwoonster (95) ihad een schone droom Akersloot, 95 jaar oud. Als kind maakte ik haar mee en kende ik haar als 'opoe van de Sluis'. Al met al interessant en een mooie aanleiding om dit artikel en de achtergrond daarvan eens nader te bekijken. Op 3 augustus 1961, donderdag, verscheen dit ardkel in het Noord-Hollands Dagblad. De week voor kermis, als het goed is, want zo wil de traditie het. En dit jaar had het B&W behaagd om eens ludiek te handelen. Nog ruim voordat het woord ludiek in de mode kwam. Laten we eens gek doen. Burgemeester de Sonnaville, wethouders Swart en Otte plus ambtenaar Wim Pijlman staken zich in een 18de eeuws kostuum (de journalist van het Noord- Hollands Dagblad ziet het ruim en heeft het over 'middeleeuwse costuums') en maakten met hun koetsje een rondje door het toen nog kleine dorp om te zien of bomen, struiken en hagen langs de openbare weg geen hinder gaven voor het verkeer. De krant was uitgenodigd om verslag te doen, twee kranten blijkbaar, want behalve het artikel plus foto in het NHD zijn er ook foto's (en naar je mag aannemen een verslag) gemaakt door het Vrije Volk. En om het nog leuker te maken, ging ook de oudste inwoonster bezocht worden. AKERSLOOT Zoals een polderbestuur van tijd tot tijd schouw houdt van vaarten en sloten om te alen of die zo goed worden onderhouden dat de afwate ring ongehinderd voortgang kan vinden, zo wordt in verschillende dorpen in Noord-Kenrtemerland op geregelde tijden een schouw gehouden van heggen en beplantingen. Soms heeft die schouw een naam, zoals in Bergen waar elk jaar de Bonnefaasschouw (naar St. Bonifatius) wordt gehouden. In Akersloot werden dinsdag de heggen geschouwd door het gemeentebestuur, doch deze schouw kreeg een bijzonder tintje. Want vier mannen in middeleeuwse costuums reden in een antieke boerensjees door het dorp om de stand van het struikgewas op de hoeken van straten en wegen in ogenschouw te nemen. De doorluchtige middeleeuwse heren poseerden, alvorens met hun tocht door de gemeente te beginnen, ter wille van de persfotografen eerst mèt koets voor een oude boerderij. Daarna bestegen zij hun karos en zette het paard zich met passend hoefgekletter in beweging. Heg gen en beplanting op hoeken van straten- en wegen mochten, zo vernamen we, niet hoger reiken dan 1.10 meter, opdat het uitzicht op de hoeken niet belemmerd zou worden. Waar het struikgewas hoger reikte, maakte de secretaris van de toe schouwers met de ganzeveer een_ aante kening op de perkamenten bladzijde van zijn boek. Later zou de eigenaar van de te hoge struiken een aanschrijving krij gen om eens het snoeimes te gaan han teren. Het toeval wilde, dat de eerste te hoge struiken eigendom bleken van de gemeente Dat twee van hen in een costuum uit lang vervlogen tijden met een moderne automobiel bij het raadhuis arriveerden ièed, misschien wat vreemd aan, later, tijdens de schouw bodèn deze 4 schou wende middeleeuwse seigneurs een kos telijke aanblik. Merkwaardig was het, dat de vier middeleeuwers in hun karos begeleid werden door een opperwacht meester der rijkspolitic in een uniform anno 1961, zich voortbewegend op een eigentijdse fiets. Deze behoeder van de Openbare orde, die zijn zondagse humeur kennelijk thuis had gelaten, kon men |iëh best Voorstellen hoog gezeten op een paard ih bijpassende kledij, met ver vaarlijke snörrebaardenen een indruk wekkende donderbus. Misschien de vol gende keer In het zuidwestelijk deel van de ge meente brachten de middeleeuwse he ren hun karos tot stilstand voor de wo ning van de oudste inwoonster van Akersloot, de weduwe A. Buur-Gijzen van de Hemweg, om even naar haar ge zondheid te informeren en haar een klein presentje in de vorm van een pakje heerlijke biskwie te overhandigen. Me vrouw Buur-Gijzen, afkomstig uit Cas- tricum, doch al 70 jaar wonend in haar huisje aan de Akerslootse Hemweg, telt 95 jaren.... Zij vergastte haar bezoekers op het verhaal van een merkwaardige en scho ne droom. Enige tijd geleden was ko ningin Emma bij haar op bezoek geko men. „Ik zat aan tafel, alleen, want mijn dochters waren boodschappen aan het halen. Toen kwam ze binnen, met een pakje in haar hand. Ze ging daar aan de tafel zitten om een boterham te eten. Ik zei: Blieft u een kop koffie? En ze antwoordde: Graag, maar met melk en suiker. Ik zag haar heel duidelijk, ook toen ze later een buiging maakte naar me en ik terugboog, de deur uitging en het hekje doorliep De dröom was, zo bleek later, ver klaarbaar, want de oude vrouw had de hele avond zitten lezen in boeken over het koningshuis. Mevrouw Buur, die ver telde dat haar ogen een beetje slecht begonnen te worden („maar ze kijken al 95 jr. de wereld in heeft 36 klem kinderen. Het aantal achterkleiftkinde- ren is bijna niet te tellen, het zijn er meer dan honderd.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2012 | | pagina 69