naar een goede voetballer, Bep Bakhuis. Vele jongens kregen in die
tijd een bijnaam. Zo werd ik spiering genoemd, ik was "20 mager als
een visje". Wij verzonnen de bijnamen zelf. Ik ben altijd met Theo
Krom bevriend gebleven.
Mijn vader heeft eerst bij Siem Schoon in de bollen gewerkt en kreeg
later een betrekking bij de gemeente. Hij was de eerste en op dat
moment ook de enige gemeentewerkman.
Ik kan me herinneren dat tijdens de tweede wereldoorlog een vliegtuig
was neergestort in de Schermer, bij de boerderij van de familie De
Geus, de ouders van Piet de Geus. Ik was aan het buiten spelen
met de buurtkinderen en zag dat het niet goed ging. Het vliegtuig
was boven Akersloot beschoten en kon net het Alkmaardermeer
nog overkomen. We gingen
meteen naar de Schermer,
naar de plek waar het vliegtuig
was neergestort. Maar vader
kwam later ook, hij moest
als gemeentewerkman het
bemanningslid, dat door de
ontzettende klap de grond
was ingeboord, uitgraven.
Als ik van school kwam
moest ik, net als mijn zus
en broers, mijn moeder een
handje helpen, aardappels
schillen, schoenen poetsen,
de was stampen en andere
huishoudelijke klusjes doen.
Nou ja, vooruit dat deden
Jan en Guurtje van der Eng we dan. Als ik mijn Steentje
had bijgedragen mocht ik
naar buiten en ging ik met de
buurtjongens, onder andere
met Jan Hollenberg en Theo Krom, voetballen op het land van Jan
Sinnige (die als bijnaam Snor had).
Ik was ook lid van Meervogels, ik heb daar jaren gespeeld. We waren
een goed elftal en zijn vaak kampioen geweest. Ik was doelverdediger,
eerst bij de aspiranten en toen bij de junioren. Ik ben een poosje
gestopt met voetballen doordat ik een ongeluk had gehad. Voor een
sigaret rondjes rijden op de fiets over de Wilhelminaweg, Kerklaan,
Meerweg en Julianaweg en op de hoek van de Wilhelminaweg en
Kerklaan kwam er een auto aan en daar knalde ik bovenop. Het
kwam hard aan want ik heb ruim vijf weken in coma gelegen,
5
