angst en de spanning. Ik zag ook dat ze bij de buren met bajonetten
in het hooi staken om te kijken of daarin soms schuilplaatsen wa
ren. De Duitsers waren niet allemaal slecht. Bijvoorbeeld de Duitse
kleermakersoldaat, die gehuisvest was in het huis waar later Jaap
Ton de timmerman woonde aan de Julianaweg, kwam mijn vaders
naaimachine vorderen. Dat was een ramp, want dan kon mijn vader
zijn beroep niet meer uitoefenen. Waarschijnlijk besefte de Duitser
dat ook en nam hij genoegen met moeders handnaaimachine. Het was
een aardige man waar ik wel eens een snee brood van kreeg.
Jaren na de oorlog kwam hij plotseling onaangekondigd op bezoek,
juist op de dag dat mijn vader jarig was.
Met mijn ouders heb ik een tegenbezoek gebracht. Het was een
heel gewoon gezin met drie kinderen waar we hartelijk werden
ontvangen.
Toen de oorlog was afgelopen konden wij weer terug naar de Jaco-
busschool. Ik kwam toen in de 3e klas.
Bij de bevrijding in 1945 werd er een bevrijdingsfeest gevierd op
het land van Jan Meijer, net tegenover ons huis aan de Koningsweg.
Het leek op een kermis en ik herinner het mij als een heerlijk feest
met een grote optocht erbij.
Intussen was ons gezin in die tijd uitgebreid met vier meisjes: Lia,
Nel, Wil en Joke, zodat wij met zes kinderen waren. Dat moet voor
mijn ouders toch een hele opgave zijn geweest zonder de moderne
hulpmiddelen die we nu hebben. Een broer waar ik op hoopte kwam
pas veel later.
Dit is een deel van mijn herinneringen aan mijn kinderjaren. Als ik nu
naar mijn kleinkinderen kijk en ze soms naar de basisschool breng,
is er wel een groot verschil. Ze vinden naar school gaan heel leuk
en hebben het thuis ook geweldig. Wel hebben ze een veel drukker
leven met clubs, sport, verjaardagspartijtjes, vrienden en vriendinnen
enzovoort. Je hoort tegenwoordig van ADHD kinderen en speciale
scholen voor kinderen met leerproblemen.
In mijn lagere schooltijd zaten alle kinderen bij elkaar, begaafd of
niet. Dat zal voor de onderwijzers best wel eens moeilijk zijn ge
weest, maar daar merkte ik weinig van. Schoolgaan vonden wij in
het algemeen niet leuk, dus dat is nu een hele verbetering.
Tot zover een deel van mijn jeugdherinneringen, waarvan ik kan
zeggen dat het een gelukkige jeugd was.
Jan Terluin
53
