Gemalen Uitgeestermeèr
werken op volle kracht
DEC
VAN AMS
OOK
Watermachinisten maken overuren
tttLerf#& R
Je mocht dan echt niet meer malen. De laagste stukken van de polder
kwamen dan onder water te staan. Het begon toen nog te vriezen en
de Dorregeesterpolder was een prachtige ijsbaan geworden. Je kon
zo vanaf de Fielkerweg schaatsend naar de Dorregeestermolen. Soms
zette ik 's nachts de machine stil maar liet ik de lampen branden. Ik
ging dan een paar uur naar bed. Ik heb het wel eens meegemaakt dat
er de volgende dag iemand van het polderbestuur langs kwam om
mij de complimenten over te brengen. Hij was die avond daarvoor
wezen kaarten bij Pé Veldt aan de Startingerweg. Toen hij naar huis
toe ging, zag hij het licht branden en concludeerde hij dat ik aan het
malen waszo'n machinist was goud waard. In al die jaren heb
ik nooit een wekker hoeven te zetten. Als ik om vier uur 's morgens
wilde malen dan was ik gewoon op tijd wakker. Je sprak ook vaak
met de boeren. Je moet tenslotte weten wat er leeft in de polder. Met
de meesten kon ik goed opschieten, maar sommige boeren waren
altijd moeilijk. In de zomer werd er meestal water ingelaten in de
polder via de inlaat naast het gemaal. Je hoefde dan bijna nooit te
malen. Een uitzondering was de zomer van 1985. Dit was een zeer
natte zomer en ik maalde bijna de hele zomer door, zo'n 18 uur
per etmaal. In de maand juli viel er al meer dan 120 mm water, een
hoeveelheid die zelfs voor een wintermaand zeer uitzonderlijk is.
Daarna bleef het langdurig regenen en alles was verzadigd. De sloten
waren nog niet geheind waardoor het water moeilijk kon worden
afgevoerd uit de polder.
Cees Winter in h«l gemaal bij
Akersloot, dat ncgMot behulp van
riemen wordt aa'«Streven.
(Fottë*Henk Honing)
