Ik heb wel eens tegen
mijn kinderen gezegd dat
ik ook nog wel eens een
varken wilde hebben. Op
een keer vroeg Kees, onze
jongste, of hij mijn bus
even mocht lenen want
hij moest iets halen voor
zijn schoonvader. Ik vond
het goed, maar vroeg wel
of hij op tijd terug kwam.
Het was 5 december en
we zouden 's avonds Sin
terklaas vieren en ik houd
van op tijd beginnen.
Die avond moest ik in
de schuur kijken en daar
stond mijn Sinterklaas
cadeau: een hok met een
big erin. Deze big heeft
enige maanden in onze
achtertuin doorgebracht en werd door mij goed verzorgd. Maar op
een gegeven moment werd de big onhandelbaar, hij woelde alles
om. Uiteindelijk hebben we het varken laten slachten en
het vlees smaakte goed.
De meeste boeren hadden vroeger een varken en er waren twee keer
in het jaar biggetjes. Dit was voor de boeren een bijverdienste 'een
spaarvarken'.
Vroeger thuis hadden wij ook een varken en op een zondag, voordat ik
naar Afra zou gaan, moest het varken werpen. Toen er acht biggetjes
waren geboren zei ik tegen moeder: "Er komen er niet meer".
Dus met toestemming van moeder ging ik naar Afra. Toen ik later die
avond weer thuis kwam liepen er uiteindelijk 12 biggetjes rond.
Jarenlang heb ik voor Sinterklaas gespeeld voor de middenstand:
'de intocht in Akersloot'. Ik bezocht scholen en het bejaardenhuis
en genoot van al die stralende kindergezichten, maar ook van de
gezichtsuitdrukkingen van de ouderen.
Dit feest werd vroeger ook bij mijn ouders gevierd door op 4 decem
ber ons stoeltje te zetten.
Nu doen we nog steeds aan deze traditie op 5 december met de kin
deren en kleinkinderen. Pakjesavond, heel gezellig.
Kees speelt Jen de Boules
14