De overige dagen bezocht ik klanten in Bun
schoten, Spakenburg, Elburg of Kampen. Het
gebeurde ook wel eens dat ik met een klant
ging dineren.
Langs de IJsselmeerkust in o.a. Enkhuizen en
Makkum werd door mij snoekbaars en baars
opgehaald.
Het was een hele leuke tijd, maar het was wel
zwaar werk, ik zal wat kisten op de vrachtwagen
getild hebben. Nu worden daar hulpmiddelen
voor gebruikt. Aan al het handwerk dat ik
destijds heb verricht, heb ik aardig wat gezond
heidsklachten overgehou-den.
Dirk Schrier en ik reisden ook regelmatig voor
paling af naar de Franse zuidkust, het uiterste
puntje aan de Atlantische oceaan. Daar waren
ze aan het vissen met stalen fuiken. Deze fuiken
werden door vier man de oceaan ingebracht.
Bij de firma Dil werd na afloop van elke werkdag
van de zesdaagse werkweek de vracht-wagen
gewassen en in de garage geparkeerd.
Teun Dil en Kees Dikwijls heb ik Liesbeth, dochter van Teun, naar
Bosman. haar werk in Broek op Langedijk ge-bracht en aan het eind van de
Foto t.g.v. het 100-jarig middag haalde ik haar weer op.
bestaan van de firma Dil.
In mijn vrije tijd ging ik sleutelen aan
mijn brommer en later aan mijn auto,
een Ford. Ik moest altijd wat om
handen hebben. Die Ford had ik ge
kregen van Frans van Wijngaar-den,
de echtgenoot van moeders vriendin.
Ik noemde hem oom Frans.
Ik kon toen kiezen uit twee auto's,
een gele antieke vrachtwagen met
houten bak of de Ford.
Ik koos voor de Ford. Later had ik
wel een beetje spijt, want die gele
antieke vrachtwagen was ook een
De "blauwe Ford". plaatje.
Maar ik kreeg de Ford zo mee, dus was wel heel blij. In mijn vrije
tijd heb ik de auto helemaal overgeschilderd in de kleur blauw, het
was mijn trots.
6
