Bij de firma Dil fileerde ik baars aan de fileertafel. Mijn collega's
waren Jan Schoenma-ker, Jaap Verduin, Cor Putter, Piet van der
Oord en Dirk Schrier.
De paling kwam uit het Alkmaardermeer, waar de fuiken van Dil
waren geplaatst.
Kees achter het stuur van
de vrachtwagen
Wanneer er geen vis te fileren was, ging ik met Dirk Schrier mee.
Met de vrachtwagen, een Hanomag, door heel Nederland de kleine
beroepsvissers af die hun vangst aan de firma Dil verkochten. Ook
in Krommeniedijk en voorts langs de hele polder haalde we paling
op. Ik heb een leuke tijd met Dirk Schrier
gehad.
Met Teun Dil kon ik heel goed overweg. Het
gebeurde regelmatig dat we samen met de
Mercedes van Teun naar de kapper in Alk
maar gingen, daarna even gezellig ergens een
kop koffie dronken en vervolgens weer terug
naar Akersloot reden.
Mijn werkdag bij de firma Dil begon om
06.00 uur. Elke ochtend werd door Annie
Mijn-ders de Telegraaf bezorgd. Teun nam
deze in de ochtend mee naar kantoor en om
12.00 uur kreeg ik de krant mee naar huis,
als ik thuis een broodje ging eten.
Teun die later het stokje van zijn oom over
nam was een goede baas, maar vooral een
goede vriend van me geworden.
Als kleine jongen mocht ik al eens met Piet van der Oord mee
naar Hoek van Holland. In een oude legerauto die de firma bij een
dumpstore had gekocht, want na de oorlogsjaren waren er in die
periode nog geen andere vrachtwagens beschikbaar. Met bakken
vol met levende paling vanuit Akersloot langs de Boschweg naar
Uitgeest, want de Geesterweg was toen nog niet aangelegd, op weg
naar Hoek van Holland. Helemaal binnendoor, in Sassenheim even
een koffiestop en dan weer verder. Dat was toen in die tijd voor mij
een wereldreis.
In Hoek van Holland aangekomen werden de kisten met levende pa
ling afgeleverd en verscheept naar Londen. De betaling geschiedde
destijds nog via een postwissel.
Later bestuurde ik zelf de vrachtwagen (door mijn lengte kwam mijn
gezicht net boven het stuur uit) en reed ik twee a drie keer per week
naar Hoek van Holland.
5
