Het door Kees
gerestaureerde orgel
van de Koningskerk in
Haarlem
Op 42 jarige leeftijd kreeg ik ontslag bij Hoogovens. Ik was op dat
moment werkzaam bij het Laboratorium LAB, waar ik staalanalyses
maakte. Na het bedrijfsongeval was ik daar geplaatst. Ik heb daar twee
jaar gewerkt en toen kreeg ik de boodschap dat ik kon ver-trekken.
Reden van mijn ontslag was dat o.a. de afdeling overging op jonger
en beter geschoold personeel.
Toen kwam ik op 42-jarige leeftijd thuis. In de WAO, geen werk en
elke dag om huis. We moesten een aardig centje inleveren. Ook de
auto moest weg, dit was een straf.
Het gezin was inmiddels uitgebreid. Na zoon Ron, werd in 1969
dochter Esther geboren en in 1975 zoon Michel, onze benjamin.
Elke dag thuis bij Ineke en het gezin was in het begin natuurlijk
wel gezelligmaar op een gegeven moment gaat het niets om
handen hebben toch wel vervelen.
Ik ging buurten bij het bejaardenhuis. Even een praatje en een kopje
koffie drinken met de bewoners die dit erg gezellig vonden. Iedereen
kende me en noemde me Bennie. Want vroeger noemde ze me in het
dorp altijd Ben Bosman. Voluit heet ik Cornelis Bernard, m'n roep
naam is Kees. En zo kwam het dat ik door de toenmalige directrice
werd ge-vraagd voor een klusje. Schilderij ophangen, keukendeurtje
stellen, afvoeren repareren, enzovoorts, ik werd de vaste klusjesman.
Toen de bejaarden tijdelijk ondergebracht wer-den in cabs om de
plannen voor een nieuw zorgcentrum te realiseren, heb ik in de cabs
ook allerlei klusjes gedaan zoals gordijnen ophangen e.d. Het was
zinvol werk, maar na dit twee jaar te hebben gedaan, ben ik om een
bepaalde reden hiermee gestopt.
12
