Gerarda Maas-Baltus
ukkelen met
n, opnames,
os goed, dan
zijn werk bij
i lichte mate
Verbijsterd,
dden van de
gebaar haar hand naar haar hoofd bracht. "Gaat het nog?", vroeg mijn
broer Jan. Ze knikte. Mijn vader legde zijn hand op de hare en ze
keken naar ons en met een glimlach naar elkaar. Op Hemelvaartsdag
24 mei 1979 overleed ze. Vier dagen na haar 62e verjaardag werd
het gordijn van haar leven dichtgetrokken.
Vier seizoenen verstreken En dan wordt het 20 juli 1980. Ik heb
al veel verteld maar nu lijkt het of het schrijven niet meer gaat. Ik
denk dat u het zult begrijpen. Het is zondag. Mijn zusje Joke is deze
middag bij mijn vader geweest. Ze gaat weg en mijn vader loopt
mee naar het poortje om haar uit te zwaaien. Dan voelt hij plotse
ling pijn op zijn borst, vreselijke pijn, zo erg dat hij niet meer naar
de achterdeur kan lopen. Hij gaat zitten op het raamkozijn en wacht
tot die beklemmende pijn over zal zijn. En dan buren helpen, een
ambulance, mijn broer Martin die toevallig langsrijdt, nog meer hulp
maar tevergeefs. Alles tevergeefs Op die zondagmiddag omstreeks
zes uur overlijdt op 72-jarige leeftijd mijn vader Jan Baltus, een
rasechte Akersloten
Er staat een witmarmeren steen in de Akerslootse grond. Ik kijk naai
de goudbeschilderde letters erop en zeg zacht: "Dag pap, dag mam,
hier ben ik weer". Zorgvuldig schik ik de meegebrachte bloemen
in de plaatijzeren vaas en altijd weer lees ik dan de tekst: 'In liefde
gedenken wij ...Elisabeth M. Baltus-Draaisma en Johannes Jacobus
Baltus'. De letters vervagen en even is er een andere tijd. Het lijkt
alsof er een warme herinneringsdeken over me heen wordt gelegd
met: een vader, een moeder, een gezin, een dorp. Flarden van een
gelukkige jeugd, warmte, geborgenheid. "Ja", denk ik, "muziek,
zang en levensblijheid, ze waren onlosmakelijk verbonden met mijn
vader". "Ik ga weer", zeg ik en loop het oude pad af. Bij het houten
hek keer ik me om. "Dag mam, dag pap, rust in vrede". In de kas
tanjeboom naast het (oude) kerkhof fluit een merel, prachtig en vol
overgave. Ik luister. Het lijkt een groet.
waren ïnge-
estralingen,
i te doen. De
ar getrouwd
gens was er
naast elkaar
aderen. Met
een pii
51
