de pleisters en aspirine. Naast de winkel was een magazijntje met blikken koek. zakken met hagelslag, erwten en dergelijke. Van daaruit werd de winkel bijgevuld. Daar lagen ook de kazen, de koffietrom mels van Douwe Egberts en andere voorraden. Boven de toonbank hingen aan een touwtje bruine papieren zakken. Met speciale schep pen werden uit de vakken de zakken gevuld met de door de klant gewenste hoeveelheid. Want alles was in die tijd wat later genoemd werd 'wensbediening'. De klant noemde een artikel op en de krui denier haalde dat van de schappen of woog af. Voor een artikel als stroop namen de ffp - J' V klanten zelf een pot of bus mee en met een 2( In Kiuidenierswersn j» 1111 1 \fouTWEc 323 grote houten pollepel schepte m n vader strooP U'1 het vat in de pot. In de zomer ging dat vrij aardig. Maar in de winter wou de stroop maar moeilijk vloeien want de winkel was maar minimaal verwarmd. We verkochten ook kippenvoer, waarvan de voorraden in de schuur stonden, en natuurlijk de rokerswaren, waarmee mijn vader zijn handel voor de oorlog was begonnen. De levensmiddelen werden niet alleen in de winkel gehaald. Mijn vader bracht ook boodschappen rond. Met de transportfiets met een grote mand voorop of op de bakfiets ging hij volgens een vast schema bij de klanten boodschappen opvragen. Iedere klant had een eigen boekje waarin de gewenste produkten werden opgeschreven, 's Avonds maakte mijn vader die dan klaar. Hij schreef de prijzen achter de artikelen in het klantenboekje en telde die vervolgens in sneltreinvaart op: maggi 37 cent, lucifers 26 cent, een pond zout 7 cent, een pond soda 11 cent, een ons hartjes 25 cent, anderhalf ons zomermelange ook 25 cent, een half pond spritsjes 49 cent, sigaretten Chief Whip en Miss Blanche 75 cent, Drum-shag 85 cent en vloeitjes een dubbeltje. De volgende dag bracht hij de boodschappen bij de klanten thuis en hield in de boekjes bij of er al dan niet was afgere kend. In een groot winkelboek schreef hij de namen en boodschappen op van de klanten die in de winkel kochten en niet betaald hadden. Er werd veel 'op de pof' gekocht. Enerzijds omdat het makkelijk was om maar één keer in de week af te rekenen en anderzijds omdat er mensen waren die op bollengeld of iets dergelijks moesten wach ten en dan pas konden betalen. Er werd veel armoe geleden in het dorp. Vaak stille armoe. Mijn vader was, watje noemt, niet echt een uitgekookte zakenman. Als klanten niet de (hele) rekening konden betalen zei hij: "Ach, het komt wel." De grossier bezorgde de nieuwe voorraden die waren besteld met eigen vrachtauto's. Die leveranties 41

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2007 | | pagina 41