de pleisters en aspirine. Naast de winkel was een magazijntje met
blikken koek. zakken met hagelslag, erwten en dergelijke. Van daaruit
werd de winkel bijgevuld. Daar lagen ook de kazen, de koffietrom
mels van Douwe Egberts en andere voorraden. Boven de toonbank
hingen aan een touwtje bruine papieren zakken. Met speciale schep
pen werden uit de vakken de zakken gevuld met de door de klant
gewenste hoeveelheid. Want alles was in die tijd wat later genoemd
werd 'wensbediening'. De klant noemde een artikel op en de krui
denier haalde dat van de schappen of woog
af. Voor een artikel als stroop namen de
ffp - J' V klanten zelf een pot of bus mee en met een
2( In Kiuidenierswersn j» 1111 1
\fouTWEc 323 grote houten pollepel schepte m n vader
strooP U'1 het vat in de pot. In de zomer
ging dat vrij aardig. Maar in de winter wou
de stroop maar moeilijk vloeien want de winkel was maar minimaal
verwarmd. We verkochten ook kippenvoer, waarvan de voorraden
in de schuur stonden, en natuurlijk de rokerswaren, waarmee mijn
vader zijn handel voor de oorlog was begonnen.
De levensmiddelen werden niet alleen in de winkel gehaald. Mijn
vader bracht ook boodschappen rond. Met de transportfiets met
een grote mand voorop of op de bakfiets ging hij volgens een vast
schema bij de klanten boodschappen opvragen. Iedere klant had een
eigen boekje waarin de gewenste produkten werden opgeschreven,
's Avonds maakte mijn vader die dan klaar. Hij schreef de prijzen
achter de artikelen in het klantenboekje en telde die vervolgens in
sneltreinvaart op: maggi 37 cent, lucifers 26 cent, een pond zout 7
cent, een pond soda 11 cent, een ons hartjes 25 cent, anderhalf ons
zomermelange ook 25 cent, een half pond spritsjes 49 cent, sigaretten
Chief Whip en Miss Blanche 75 cent, Drum-shag 85 cent en vloeitjes
een dubbeltje. De volgende dag bracht hij de boodschappen bij de
klanten thuis en hield in de boekjes bij of er al dan niet was afgere
kend. In een groot winkelboek schreef hij de namen en boodschappen
op van de klanten die in de winkel kochten en niet betaald hadden.
Er werd veel 'op de pof' gekocht. Enerzijds omdat het makkelijk
was om maar één keer in de week af te rekenen en anderzijds omdat
er mensen waren die op bollengeld of iets dergelijks moesten wach
ten en dan pas konden betalen. Er werd veel armoe geleden in het
dorp. Vaak stille armoe. Mijn vader was, watje noemt, niet echt een
uitgekookte zakenman. Als klanten niet de (hele) rekening konden
betalen zei hij: "Ach, het komt wel." De grossier bezorgde de nieuwe
voorraden die waren besteld met eigen vrachtauto's. Die leveranties
41