Bevrijding Canadese troepen waren het die in mei 1945 Akersloot de langver wachte vrede brachten. Eindelijk waren de Duitse bezetters weg. Hoewel Akersloot was bevrijd, was er nog weinig voedsel voorhan den. Eerst moesten de steden, waar hongersnood heerste, worden geholpen. De eerste voedselverdeling in ons dorp begon enkele weken na de bevrijding op gang te komen. Heel langzaamaan kwamen er meer en meer produkten beschikbaar. Wij kregen als kinderen al snel vitamine C-tabletjes met een citroensmaak en levertraan om onze conditie te verbeteren, die door de slechte en eenzijdige voeding tijdens de bezetting nogal achteruit was gegaan. I nen, die op vellen moesten worden geplakt, kregen de winkeliers niets van hun grossiers. Mijn vaders broer Jaap hielp mijn ouders zoveel mogelijk om de bezetting door te komen. Maar de schappen in de winkel werden gaandeweg de bezetting steeds leger en leger. Steeds vaker moest er nee worden verkocht. Er kwam meer en meer voedselschaarste. Zelf weet ik weinig van deze moeilijke beginjaren van mijn leven. Want wanneer krijgt een mens zijn eerste herinneringen? Is dat als je driejaar oud bent of misschien vier jaar..? Vaag herinner ik me het geluid van brommende motoren van vliegtuigen, geweerschoten bij het voetbalveld, marcherende soldaten en een brandend vliegtuig. Iets duidelijker herinner ik me het nieuwe broertje dat we in de zomer van 1944 kregen, die Martin genoemd werd. Tijdens de razzia van 1 december 1944 in Akersloot wist mijn vader aan arrestatie te ontkomen door in bed te kruipen en zich te omringen met zijn injectiespuit en flesjes insuline. De Duitsers lieten hem met rust. In de laatste maanden voor de bevrijding werd de insulinebe- voorrading bijzonder problematisch. Het werd steeds moeilijker om aan insuline te komen. Op een gegeven moment zag het er zo somber uit dat voor het leven van mijn vader gevreesd moest worden. Onze huisarts, dokter Van Vugt, boorde alle mogelijke kanalen aan om alsnog insuline te verkrijgen, maar niets lukte. "Mijn redding", zei mijn vader later tegen me, "is de insuline geweest die ik op het laatst van de oorlog van een onbekend iemand heb gekregen." Tijdens de grote geldzuivering eind september 1945 was onze winkel een paar dagen gesloten. Daarna kon mijn vader weer volop aan de slag als kruidenier en werd langzamerhand de winkel weer bevoor raad. Maar na de oorlog bleef er nog vele jaren schaarste bestaan en waren talrijke artikelen slechts op de bon verkrijgbaar. 39

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2007 | | pagina 39