Jan Terpstra
Het werd me duidelijk dat de scherf voor insiders 'van waarde' was
en op grond van de argumenten van de heer Biesboer en omdat er al
een kompleet bord, maar dan een jaar jonger in het bezit van het
museum is en -voor mij ook niet onbelangrijk- omdat de schotel
zeer waarschijnlijk in Haarlem is vervaardigd vond ik dat een be
tere plek dan in de vitrine van H.V.O.A. of het museum Boymans
van Beuningen in Rotterdam.
Op 25 oktober hebben we in het museum de scherf overhandigd aan
de conservator en is dus een deel van de schotel weer terug in
Haarlem.
De heer Biesboer liet blijken er zeer blij mee te zijn en dat de scherf
van het bord van 1571 in de vitrine geplaatst zal worden bij het bord
van 1572.
Als tegenprestatie hebben we een zeer interessante rondleiding van
hem gehad en hebben o.a. de vroeg-majolica collectie bekeken.
Deze collectie van het Frans Halsmuseum is waarschijnlijk de groot
ste in zijn soort.
De scherf uit mijn tuin die, na de vondst, zolang ergens in een kast
bij ons in huis heeft gelegen kreeg onverwacht weer een verleden.
Ik wist eigenlijk niets van (majolica)-aardewerk en vond het ook
niet bijster interessant maar ik ben me er wat in gaan verdiepen en
dat was leuk om te doen, dan begint het als het ware te leven. Voor
de toekomst zal de scherf deel uitmaken van de majolicaverzameling
van het museum en dat is ook leuk.
Het is allemaal in gang gezet omdat ik, op het eind van de avond van
de laatste jaar-vergadering, zo tussen neus en lippen door, zei dat ik
een gedecoreerde scherf met jaartal had gevonden.
Maar toevallig zei ik het tegen de juiste persoon.
