werk hoor.
and te werk
Bij de grens
n heeft Arie
r terug was,
Aan het eind van de dag reden we een boerenerf op en zeiden dan in
het Duits tegen een zenuwachtige boer: "Hou het spul maar" en gin
gen er vervolgens weer vandoor.
's Avonds ging Cor Goeman om een ander paard uit en de volgende
ochtend trokken we weer verder.
Via Aken, Frankrijk en België kwamen we na zes weken weer in
Uitgeest aan. Onderweg hebben we veel narigheid gezien en veel
meegemaakt.
:ft dan is het
leren om de
met ijskoud
s straf moest
punt bren-
tverheen.
;r over Arie
ervaren, lol
aar moest ik
de klooster
aantal keren
ie ik was en
i dikke snee
sikkeneurig
gelost wor-
ieruit. Later
Jus ik moest
de in Duits
den bevrijd,
huis aange-
Lauw en Afie in hun
verkeringstijd
Na de oorlog werd het gewone
leven weer opgepakt.
Op een gegeven moment zei
moeder: "Moet je niet eens aan
een meisje", waarop ik ant
woordde: "Moeder dat komt
wel, ik wil eerst een poosje uit
waaien".
Ik hield van kermisvieren en
ging met mijn vrienden op de
fiets ook naar de kermis in
Warmenhuizen.
In de middag heen en in de
vroege ochtend weer op huis
aan. Het was een gezellige tijd.
Thuis was ik de vrolijke noot en
haalde vele geintjes uit.
Mijn zus zei altijd: "Als jij er niet
bent, dan is het stil in huis".
Op een gegeven moment stond ik tijdens de harddraverij met de
ijskar op de Roemersdijk voor het huis van Piet Schut.
Afie Schoon en haar vriendin Annie Buur kochten een ijsje bij me.
Op de vraag van Afie: "Wat krijg je van me" zei ik: "Niets", maar
stelde voor om die avond in café Verduin een rondje met haar te
dansen.
En zo kreeg ik een aantal weken later verkering met Afie Schoon,
de dochter van Arie Schoon en Cornelia Zoon.
Haar ouders hadden een bakkerij, welke gevestigd was aan de
Julianaweg, nu huisnummer 71.
Het gezin Schoon telde zeven kinderen. 4 dochters en 3 zonen. Afie
was op één na de jongste en is geboren op 29 november 1922.
Ook neef Klaas, de zoon van Cor Schoon, is grootgebracht bij de
ouders van Afie.
47
