Gon wist dat ik naar Australië zou gaan, om onderdak voor de fami
lie te zoeken. Anders kwam je in een kamp terecht. Dat had ik met
een tegen haar gezegd. Maar dat duurde nog wel een tijdje, want
voor je met een groot gezin wegkwam
Na twee jaar zijn we, voordat ik vertrok, officieel verloofd.
Meteen nadat ik van de Mulo kwam heb ik m'n vader geholpen.
Palen zetten, elektra aanleggen, lichtmeters opnemen en een maand
later het geld ophalen. De ene maand ging je bij de ene helft van het
dorp meters opnemen en bij de andere helft geld ophalen tot in de
Schermer aan toe en de andere maand andersom. Er waren ook
guldensmeters in het dorp. Dan moest je goed kijken of er geen
nagemaakte gulden (een kwestie van armoe) tussen zat, want daar
moest je een echte voor hebben. Behalve de Julianaweg was de elek
triciteit in Akersloot toen nog niet ondergronds. Dat is pas tussen
1974 en 1980 gebeurd.
Grootvader Arie Deijlen
met kliiuij.ers in de jn j 953^ na die vreselijke storm heb ik met mijn vader de hele zater-
elektriciteitspaal op de
hoek Julianaweg/ - en zondag 111 de palen gezeten om te repareren. Je ging met
Dorpsstraat klimijzers naar boven. Ik heb er nog een paar liggen.
Mijn vader en ik hadden het altijd druk. Op zaterdagmiddag werden
er fietsen gebracht voor reparatie. Dan hadden de mensen de fiets
niet nodig. Op zaterdagochtend werkten de meesten nog.
Elektra was de hoofdzaak voor het bedrijf van mijn vader en
installateur is de hoofdzaak geworden. Hij is een tijd op de fiets
naar Assendelft gegaan om een nieuw project te bedraden. We ver
kochten ook fietsen. In die kleine winkel stonden fietsen en wasma
chines bij elkaar. Later werd mijn vader PEN-vertegenwoordiger in
loondienst. Daardoor kregen we kinderbijslag. Dat was voor elf kin
deren een aardige hap.
In de crisisjaren was er veel armoe, daarna kwam de oorlog. De
mensen werden het zat. Er waren veel mensen die naar de Zaan
gingen om te werken of bij de Hoogovens. Die kochten bij de Hoog
ovens een wasmachine, per week afbetalen. Dat ging ten koste van
de winkel van mijn vader. Het duurde tot 1965 eer het wat beter
werd voor de mensen die voor zichzelf werkten.
Ook mijn ouders waren het zat, vooral mijn moeder. Er waren meer
Akersloters die van plan waren om te emigreren, maar die trokken
zich later terug. Niek Broersen van Boekei is ook geëmigreerd. Er
7
