Elly Tijmes
zusje zo geprest werd haar bord leeg te eten. Grote zus groeide dus
voor twee! Nel werd na een paar maanden naar huis gestuurd om
erger te voorkomen.
De kinderen in het sanatorium kregen goed onderwijs, zelfs mu
ziekles. De meisjes werden streng gescheiden van de jongens, al
leen met Sinterklaas zag Gerry haar dorpsgenoot Aad Putter.
Inmiddels waren er medicijnen tegen t.b.c.: P.A.S.-drank (Para Animo
Salicylzuur) en I.N.H. Ook streptomycine werd in grote hoeveelhe
den gegeven, met als bijverschijnsel (soms blijvende) doofheid. Die
P.A.S. werd in Berg en Bosch aan de kinderen gegeven. Ze werden
er erg misselijk van. maar als ze het terugspuugden in hun pap, werd
het onder dwang weer naar binnen gelepeld tot het bord leeg was.
Er lagen toen 30 Akersloters in sanatoria.
Voor de families betekende het lange reizen maken voor een uurtje
bezoek, ieder dubbeltje omkeren om het reisgeld op te brengen en
fruit meenemen dat te duur was voor de andere gezinsleden. Het
was in die na-oorlogse tijd nog armoe troef.
In mei 1962 was er een jaarvergadering van het Wit Gele Kruis.
Daar bleek uit een overzicht van de werkzaamheden voor de t.b.c.-
bestrijding dat op 1 januari 1961 nog 17 gezinnen met 23 patiënten
onder toezicht waren.
Bij het bevolkingsonderzoek dat op 1 juni werd gehouden, kwam
nog 1 besmettingsgeval aan het licht.
Toen we dachten dat de t.b.c. in ons land uitgeroeid was, kregen we
de middelen om naar alle hoeken van de wereld te reizen en vestig
den zich mensen uit landen waar t.b.c. nog welig tiert, in ons land,
zodat er weer regelmatig een t.b.c. explosie(tje) opduikt. Het boezemt
ons tegenwoordig nauwelijks angst meer in.
69
