We werden opgehaald met auto's en konden vanaf verschillende plaatsen in het dorp opstappen. Er werd goed betaald. Het loon was vele malen hoger dan we gewend waren. Het was feitelijk werken voor de vijand, maar we waren nog jong. Het arbeidstempo was zeer laag. Je zou het een vorm van sabotage kunnen noemen. We zongen veel met elkaar. Waar we de liedjes vandaan hadden weet ik niet meer, een enkele ken ik nog zoals: De donkere nacht is weer voorbij en heerlijk begint het te dagen kameraad pak aan, arbeid maakt vrij vooruit wij willen slagen groen als de bossen, de kleur van ons kleed arbeidssoldaten ten strijde gereed. Of: Ver in Friesland, ver in Brabant overal waar arbeidskampen staan werken stoere blanke spaden aan de bodem van Nederland. Het waren propagandaliedjes. We zongen ze, maar niet omwille van de Duitse zaak. Toch waren er onder onze dorpsgenoten mensen die wel pro-Duitse gevoelens hadden. We kenden ze en namen het voor kennisgeving aan. De crisisjaren hadden vooral de ouderen getroffen. Werkloosheid was schering en inslag. Men voelde zich vaak ook misleid. Bijvoor beeld, het verkiezingsprogramma van de SDAP luidde: "Het Plan van de Arbeid geeft werk voor 200.000 man". Er kwam niets van. De gezinnen leden en dat was vaak de reden dat we voor het geld kozen. Nog belangrijker was, dat de kans om in Duitsland te werk te worden gesteld, veel kleiner werd. Een ander versje dat bij ons populair was luidde: Hooggeachte zwendelaar Internationale moordenaar Tiran der moderne tijd Leugenaar die zijn volk misleidt Ellendeling die geen mens ontziet Rotzak waarom sterf je niet. 55

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2002 | | pagina 55