lachten daar vaak om, waarop hij dan zei: "Wie niet beter weet, die
lacht om een scheet".
Ik bleef daar werken tot 1940. Het losse werk trok me aan, het bracht
afwisseling en voor mezelf teelde ik wat groente en aardappelen.
Er viel in het dorp niet veel te beleven, de gewone dagelijkse dingen
en 's zondags naar de kerk. M'n moeder was daar streng in, we
moesten. Tijdens m'n werken in de Purmer, als ik zondags thuis
kwam, vroeg ze of ik wel naar de kerk geweest was. Mijn broer Piet
antwoordde dan en zei: "Ja natuurlijk, in Oost-Graftdijk". Het kerk
gebouw daar behoorde tot de Nederlands Hervormde Gemeente,
maar dat wist moeder niet.
De oorlogsjaren brachten ook verandering in de werkzaamheden.
Ik kreeg een oproep om in Duitsland te gaan werken, maar daai
wilde ik niet heen. Ik zei dat tegen burgemeester Van den Heuvel.
Hij zei: "Kraakman het is een herrie en een troep". Verder kwam het
niet.
We konden ook in de Noordoostpolder gaan werken. Verschillende
jongens uit het dorp gingen daar heen. De barakken, waar we in
moesten huizen, waren slecht gebouwd. Je tochtte eruit, zodat dc
verwarming te verwaarlozen was. Ik besloot daar niet te blijven er
ging weer terug naar huis. Het ging heel gemakkelijk, controle wa:
er toen niet.
Thuis gekomen raakte ik in de duinen bij Castricum aan 't werk. Dt
Duitsers vorderden paarden en wagens met voerlui om te werkei
aan: o.a. bunkerbouw en aanleg van elektriciteitslijnen voor licht ei
telefoon. Heel veel mensen werkten daar, waarvan een gedeelte dach
"voor de goede zaak".
Een boer in *t dorp zei eens tegen me: "M'n paard wil ik terug heb
ben, jou mogen ze daar wel houden". Zelf moest ik niet altijd spit
ten. Vaak bracht ik onder begeleiding van een militair het eten rond
Dan zaten wij beiden op het krat en reden dan van het een naar
ander.
Als er niet genoeg etensblikjes waren, dan veegden ze de scho|
schoon en namen daarop het eten in ontvangst. Het scherpe duin
zand maakten de schoppen schoon als zilver.
Later moesten we in de duinen bij Egmond werken, kabels leggen
Er werd niet gekeken waar we de greppels moesten graven, som:
ging het door beplant bollenland.
