Het voorjaar van 1947 brak aan. Met de eerste prille voorjaarstekenen
kwam de grote verwachting: uit bed, wandelen! De benen nog stijf,
maar wandelen. O, heerlijke dagen! Wat waren ze kostbaar! Alles
duurde ongeveer vier weken. Toen was alles weer
grauw en ellendig. Opnieuw constateerde de dokter
een afwijking.
Jan Tijmes en zijn vrouw
Stien, woonden na hun
huwelijk in dit huis aan
de Boschweg nu no. 15,
(foto 1959)
Een beeld van mijn toekomstplannen zal ik niet be
schrijven. Ik heb eigenlijk maar één doel en dat is be
ter worden. Als dit eens zo zal zijn, dan gaan wij ver
dere plannen maken. Want teveel zal afhangen van de omstandig
heden. Maar wat ik nu kan leren is meegenomen. Mogelijk heb ik er
later nog iets aan en als dat zo is, zal ik dankbaar terugdenken aan
de lessen van de A.S.S.O.
En daar ligt hij nu weer, stil op een plank. Weg voor
jaar, weg zomer, weg thuiskomst. O, nu wordt hij sen
timenteel, zoudt u zeggen? Nee, want daarvoor heb ik
teveel idealen. Want ik wil leven, ik wil weer lachen
in de zonneschijn. Maar hoe kan ik het bereiken? Daar
voor neem ik les van de A.S.S.O. Dat is voor mij twee
ledig. In de eerste plaats doe ik wat, nu ik niets anders
kan doen. En in de tweede plaats leer ik ervan. Ook
dat is voor mij zeer belangrijk! Vooral als je al zo lang
enig onderwijs hebt moeten ontberen. Dat is zo onge
veer mijn levensloop.
Nu ben ik alleen maar nieuwsgierig naar mijn cijfer over dit opstel,
indien u er tenminste een cijfer voor toekent.
Uw cursist
J. Tijmes
San. Zonnestraal
Termeulenpav. Gang 2K. 16
Hilversum.
(taal 7, stellen 9)
86
