Joop zijn gezondheid is de laatste jaren zodanig minder geworden,
dat hij eigenlijk niet meer in staat is om nog volop zijn beroep uit te
oefenen. Hij moet regelmatig een beroep doen op anderen, met name
zijn beide zoons Jos en Jan. Deze zien bovendien, op voormelde
gronden, ook geen mogelijkheid hun vader in het bedrijf op te volgen.
Joop is nog wel betrokken bij de aankoop van een in 1961
gebouwd woonhuis, dat onderdeel uitmaakt van een niet meer in
gebruik zijnd boerenbedrijf, voorheen van Dekker, aan de Kerklaan.
Het is een mooie locatie in de Klaas Hoorn- en Kijfpolder, waar
Joop nog weiland heeft. Zoon Jan, die daar, na een ingrijpende
verbouwing, sinds 1999 woont, ervaart dat aan het platte land,
behalve als producent van voedsel en weideplaats voor melkvee,
ook andere eisen worden gesteld, te weten: ruimte, landschap,
cultuurhistorie, natuurbehoud en recreatiegebied, wat allemaal met
het leefklimaat te maken heeft.
Zo heeft Joop geen opvolger gekregen op de boerderij, maar wordt
de gemeenschap door zijn zoon Jan wel een landschap- en
natuurbeheerder rijker. De tijden zijn wat dat betreft wel heel
drastisch veranderd.
Joop wil dus langzamerhand gaan minderen op het boerenbedrijf
waaraan hij zijn hart heeft verpand. En hoe moeilijk hij het ook
vindt, hij is van plan om binnen niet al te lange tijd met het boeren te
stoppen. Een omstandigheid die helpt zijn beslissing enigszins te
vergemakkelijken, is dat hij vindt dat er tegenwoordig zoveel eisen
worden gesteld waaraan boeren zich van hogerhand te houden
hebben, dat voor hem, zoals hij dat uitdrukt, de aardigheid ervan
afgaat.
Terwijl hij volop met deze afwikkelingsfase bezig is heeft er in
1998 een geheel onverwacht gebeurtenis plaats die een voortijdig
en abrupt einde maakt aan zijn plannen. Op de morgen van 5 juni
1998 is hij op zijn land aan de Boschweg aan het werk, als hij een
hartstilstand krijgt.
Riet, zijn vrouw, staat nu voor de niet geringe taak om de
werkzaamheden op de boerderij definitief te beëindigen.
Zo komt er dus aan het bestaan van de Dorpshoeve als bedrijf na
bijna 143 jaar plotseling een einde. Wat nu overblijft is een
monumentaal stukje Akersloot, dat herinnert aan al degenen die daar
geleefd, gewoond en gewerkt hebben. Ter herinnering aan hen allen
heb ik deze momenten uit de geschiedenis van deze boerenhoeve
voor mijn familie en geïnteresseerde dorpsgenoten en andere
