Op een gegeven moment laatje de jongens los, de een kreeg verke ring, de ander kreeg verkering. En wie geen verkering kreeg bleef op het overhouwersweidje. Gon woonde toen op de Julianaweg in die stolpboerderij (toen no. 228, nu no. 77). Haar vader en moeder kwamen er in 1937 te wo nen. Ze woonden aan de westkant, het werd in tweeën bewoond. We gingen vaak te kaarten bij Neel, de zuster van Gon die getrouwd is met Lou Stuifbergen. Dansles heb ik ook nog een blauwe maandag gehad, in "De Vriend schap". Ik vond het niks en zat meer aan het buffet dan dat ik danste. We hebben acht jaar verkering gehad. Gon was drie-en-twintig en ik vijf-en-twintig toen we trouwden op 17 februari 1955. De brui loft was bij Gon thuis. Je trouwde 's morgens en daar zat je dan de hele dag met de familie. Het was heel slecht weer, het sneeuwde die dag. Jan Hollenberg bracht ons met de auto naar Limmen voor de bruidsfoto. Gon had een mooie blauwe jurk aan, dat weet ik nog best. 's Avonds kwam er een man met een accordeon, die ging dan een beetje zitten riedelen en dat was dan de bruiloft. We hadden geen huis, we gingen boven bij m'n schoonmoeder in wonen. Haar moeder vond het best, die dacht dan heb ik meteen een beste knecht. Er was plaats voor ons want Wim ging in dienst, Aaf ging trouwen en Arie en Jan gingen trouwen, dus vier volwassenen met heel hun hebben en houwen de deur uit. We hadden een kamer tje met een opklapbed en in een andere kamer een keukentje. Er was geen stromend water maar Gon kookte toch. We zaten helemaal op onszelf en hebben er twee jaar gewoond. Je moest bij de burge meester vragen of je in mocht wonen. "Sparen", zei de burgemees ter, "zorg dat je wat hebt als je een huis krijgt". Ons eerste kindje, een meisje, werd na zes maanden zwangerschap geboren, 't Kon niet zelfstandig ademen en je had toen nog geen couveuses. Ze is in februari geboren en in april kwamen de eerste couveuses. Pastoor Van den Berg heeft haar ingeschreven met de naam Christina omdat mijn schoonmoeder zo heette. Toen we een huis kregen toegewezen zaten we er helemaal niet om te springen, we hadden het gezellig. En dan uit het dorp vandaan de bagger in. Praten en praten en toen hebben we het toch maar ge daan. Achteraf blijd, uiteindelijk was het niet verkeerd. De aanwij zing ging bij loting en wij kregen het hoekhuis hier.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 2000 | | pagina 28