Bij de familie Swart aan de Sluisweg stond een keer de schuur in brand. Ik kwam aanrijden naar de plaats, waar vroeger
het bruggetje over de vaart was, omdat de slang van de aanzuigpomp in het water moest. Jaap Leijen zei: "Ho!". Ik stond
opeens voor de vaart en Jaap dacht dat ik het water in zou rijden. Ik zeg: "Net op tijd Jaap".
Ik was eerst wedstrijdsecretaris en ook voorzitter van biljartvereniging Heen en Weer. Nu ben ik alleen nog voorzitter.
En dat is algemeen bekend: op ons adres kan kleding ingeleverd worden voor Stichting Mensen in Nood.
Alle kinderen wonen op Akersloot. Karin en Aad hebben ergens anders gewoond, maar zijn toch weer teruggekomen.
Vaak hebben we een huis vol. Op zondag gaan we vóór de middag nooit weg, want er komen er altijd wel een paar op de
koffie. Soms is het druk, maar heel gezellig. Ze zijn allemaal verschillend, maar er is nooit onenigheid. We komen
allemaal graag bij mekander. Oppassen op de kleinkinderen doen we niet zo veel meer. Moeder Tien moet het wat rustiger
aan doen.
Voor ons grote gezin hadden we een fijn vrijstaand huis. Daar hebben we hard voor moeten werken, maar we hadden het
er voor over. We hopen er nog verschillende jaren te kunnen wonen.
Samen doen we de tuin. De bloementuin is van moeder Tien en de groentetuin is meestal voor mij. Ook fietsen we veel en
eens in het jaar gaan we een weekje met vakantie.
De tuin is mijn hobby, maar ook biljarten, de puzzel elke dag in de krant en klaverjassen. We hebben elke week een
kaartersrondje.
Akersloot is een fantastisch dorp om te wonen. Er is geen industrie. Het is een schoon dorp. Wat verenigingen betreft is
er van alles.
Terugkijkend zijn we bevoorrecht dat we gezegend zijn met ons gezin en we, God zij dank, weinig ziek en zeer hebben
gehad en dat we het goed met mekander kunnen hebben. Dat hebben we samen gedaan, want alleen kun je dat niet.
verteld aan en opgetekend door Riet Clazing.
Genealogie: J. Appelman, J.W. Joosten
28
