Riet Buur-Hollenberg
Vanaf m'n veertiende jaar ben ik bij het toneel betrokken geweest. Ik verkocht in de pauze lootjes en zodoende hoefde ik
geen entreekaart te kopen. De uitvoeringen waren toen met kerstmis en pasen, dus ik zag twee toneelstukken per jaar.
Eigenlijk was ik in die tijd te bleu om te zeggen dat ik ook wel wilde spelen. Ik wist niet of ik het wel kon. Willy Putter,
die toen meespeelde, zei tegen me: "Met proberen kom je het aan de weet".
Het eerste stuk waarin ik speelde was "Het oude ijzer". Ik kreeg daarin een mooie rol en het spelen ging heel leuk. De
recensie uit de krant heb ik nog steeds bewaard. Ze schrijven: "De rol van Annie heeft Riet Hollenberg heel mooi op de
planken gezet. Haar eerste schreden zullen zeker niet haar laatste zijn". Wat was ik toen trots.
Ik was 21 jaar en in die tijd heb ik Paul Buur leren kennen. Hij was ook bij het toneel.
De mooiste rol die ik gespeeld heb was miss Em in Pinky. Miss Em was een vrouw van 80 jaar en zat in een rolstoel. Aan
het eind van het eerste bedrijf ging ze dood, dus eigenlijk had ik een korte rol. Pinky was een toneelspel met een lach en
een traan. Paul speelde de broer van Pinky.
Toen ik bij het toneel kwam, moesten alle stukken nog door de kapelaan gekeurd worden. Intussen had ik verkering met
Paul en weet nog goed dat de kapelaan tegen ons zei: "Jullie mogen geen geliefden spelen". Zo kwam het dat we op het
toneel meestal broer en zus speelden.
Ik ben na de geboorte van onze zoon Hans met spelen gestopt. Dit moest wel, want oppas was niet altijd gemakkelijk te
krijgen. Bovendien waren er bij het toneel meestal meer mannen- dan vrouwenrollen te verdelen.
We hebben op verschillende plaatsen gerepeteerd. Als we een nieuw stuk gingen spelen begonnen we meestal met lezen
bij een van de spelers thuis. Ook op de zolder van het jeugdhuis, waar de gidsen hun honk hadden, hebben we gerepe
teerd. Het jeugdhuis was in de voormalige kaasfabriek aan de Julianaweg.
In de Sinterklaastijd was er altijd "smakken" bij bakker Van Baar. Dat was zoiets als het vrolijke rad. Daar moest je met
pijltjes naar gooien. Je kon dan taarten, speculaas- en taaipoppen winnen.
Als we dan boven op de zolder aan het repeteren waren, gingen we met z'n allen even smakken. Er was altijd wel iemand
die wat won en dan hadden we wat lekkers bij de koffie.
24
