We repeteren meestal vanaf eind september tot aan de uitvoeringen in februari. We hebben al heel wat repetitieruimten
gehad in de tijd dat ik erbij ben: de vroegere Storeyclub, de Broeikas en de Jacobusschool. Nu repeteren we in de
handbalkantine.
Het uitzoeken van nieuwe stukken is een taak van het bestuur. Dit is altijd een heel gedoe, want het succes watje hebt valt
of staat natuurlijk met het stuk datje speelt. Gelukkig hebben we voor de volgende uitvoering deze problemen niet. We
gaan namelijk een stuk spelen dat geschreven is door een van onze leden, Mary Bakker-Schoon. Mary heeft al elf stuk
ken, waaronder een paar eenacters, geschreven. Haar stukken worden in het hele land en zelfs in België gespeeld. Boven
dien gaat ze dit stuk zelf regisseren. Als voorzitter, ik ben dit sinds 1987, mag je daar toch wel trots op zijn.
Maar dat ben ik eigenlijk op de hele groep. We kunnen heel goed met elkaar opschieten en er wordt veel gedaan. Voor
onze jubileumuitvoering bijvoorbeeld heeft Henk de Goede de coulissen geschilderd en de kleding werd door Joke
Riesebosch verzorgd.
Ik hoop dat het in de toekomst net zo goed en gezellig zal blijven gaan. Dan zit het wel goed met Sint Willibrordus.
Renata Kerssens
Ik ben 23 jaar en mijn hobbies zijn toneelspelen en handballen. Door mijn werk, de zwakzinnigenzorg, heb ik geen tijd
meer om te handballen.
Toneelspelen vond ik altijd al leuk. Ik ging vroeger wel eens naar een uitvoering kijken toen opa (Jan Kerssens) nog
speelde. Ik wilde altijd al bij het toneel, maar het kwam er niet van. Er is toch wel een drempel.
Bij de handbal kwam ik Henk Krom tegen en ik zei tegen hem dat toneel me eigenlijk wel leuk leek.
Op een keer kwam hij thuis langs en zei: "Je hebt een rol in Sil de Strandjutter". Nou toen moest ik wel.
Dat was vier jaar geleden. Ik heb nog maar drie keer gespeeld. De eerste keer in "Sil" de tweede keer in "Je kunt het toch
niet meenemen". In dit stuk had ik een een hele leuke rol, een beetje verliefd en vrolijk. Daar hoefde ik niet zo erg voor
te spelen, dat lag me wel. De laatste keer in "De Jantjes". Toen moest ik natuurlijk wel spelen, want-ik moest zielig zijn.
Toen ik erbij kwam was ik de jongste, maar je wordt zó in de groep opgenomen. Iedereen probeertje te helpen, zodat je
