geen nut. Als de zusters toch wat goeds willen doen, dan kunnen ze zich beter met een andere kloostergemeenschap
verenigen.
Elfduizend maagden.
Nu moet deze priester, volgens mij afkomstig uit Haarlem, contacten hebben gehad met de tertiarissen uit deze stad. Hij
heeft hier en daar geïnformeerd en de Ursula kloostergemeenschap op de Zijl was bereid om op het verzoek in te gaan.
Maar ook hier vind ik iets terug van de sociale opvatting uit die dagen; de zusters waren naar mijn mening uit gezinnen
van boerenknechten en daar praatte men liever niet over.
De ouderlingen zullen daarom wel wat stroef zijn geweest maar de overredingskracht van de toenmalige pastoor was zo
groot dat men besloot in 1434 om de paar zusters over te nemen.
Van de kant van het Zijlklooster is dat helemaal in stilte gegaan. Archivaris Gonnet van Haarlem die alles over het
klooster, in de bijdragen van het bisdom Haarlem, uit de doeken heeft gedaan, heeft vele lijsten van zusters die in dat huis
woonden gepubliceerd. Nergens is echter de afkomst van Akersloot vermeld.
"Is deze overgang misschien ook een soort van legende", zo vroeg ik aan pastoor Van den Berg. "Nee", zei hij "dat niet.
Het enige dat ik in de plaatselijke geschiedenis van Akersloot heb gevonden -je weet toch dat ik bezig ben alles wat er in
Akersloot is geschreven te verzamelen- is tot driemaal toe de overgang van vier zusters uit het huis naar Sint-Ursula te
Haarlem. Dat is zeker gebeurd. Omdat de gegevens zo schaars zijn, heb ik in mijn aantekeningen niets van dat klooster
opgetekend". Toen hij in 1981, het jaar van zijn overlijden, negentig geworden was en ik hem voor het laatst opzocht,
informeerde hij naar de series die ik schreef voor "Samen Kerk".
Ik vertelde hem dat ik van plan was een serie over oude kloosters samen te stellen en toen zei hij: "Ik weet dat ik het
vroeger daar met je over heb gehad. Het is mij nog te vroeg en als je mijn vijf bundels die ik over Akersloot heb geschre
ven, doorkijkt zal je ook niets ervan vinden. Maar toch geloof ik dat er op een of andere wijze toch iets van waar is. Ik
geloof datje mijn verhaal gerust kunt vertellen, want ook legendes in welke vorm dan ook hebben waarde."
Bertus Voets
uit: "Samen Kerk", december 1993.
18
