innen kwamen, zagen wij op de voorste schuit een Duitse soldaat staan. Hij stond strak voor zich uit te kijken en het
leek alsof hij de vliegtuigen niet zag.
1S het We gooiden onze fietsen neer, stapten in de roeiboot en roeiden snel naar De Dam. We legden het bootje vast en
wegwezen. We lieten ons aan de veilige kant van de dijk neervallen.
duidWaarschijnlijk hadden de vliegtuigen de schuiten vanaf Amsterdam gevolgd en wachtten ze op een kans zonder
burgers of huizen te raken, op een stille plek dus, om ze te vernietigen,
rden. Opeens draaide die "mof" zijn hoofd om, zag de jagers en gaf een vreselijke brul.
voor Tegelijkertijd kwamen er 4 jagers naar beneden duiken, vlak over de plek waar wij lagen. Toen de mitrailleurs
ontbrandden, sloegen de kogels al in voor wij het geluid van het schieten konden horen.
;n. In totaal waren er 12 vliegtuigen waarvan er twee tegelijk gingen vuren. Ze vuurden eerst vanuit het noorden,
leken maar plotseling draaiden de jagers en vuurden toen vanaf de andere kant. Nu werd het voor ons minder
1. De aangenaam. We moesten geregeld over het dijkje van de ene naar de andere kant rennen,
ekje" Met ik weet niet meer hoeveel keer vallen en opstaan lukte het ons een diepe greppel te bereiken, waar we het eind
van het gevecht hebben afgewacht.
Uiteindelijk hadden de jagers succes: de schepen stonden in brand en zonken half onder water. Toen de jagers
tnden vertrokken, gingen wij naar onze roeiboot terug. Voorzichtig liepen wij langs het kanaal. Regelmatig moesten we
edrijf dekking zoeken tegen stukken van granaten en ander rondvliegend spul.
Opeens zei Willem Verduin: "Kijk jó, daar gaat een mof op mijn fiets". Het broodzakje hing nog aan de fiets te
nden bengelen. De Duitser fietste richting vlotbrug, vermoedelijk wilde hij daar een dokter waarschuwen. De Duitse
r dan militairen waren namelijk van de schuiten gestapt. Sommigen hadden hun mitrailleur meegenomen en vuurden op
de vertrekkende jagers. Eén Duitser liep hinkend langs de dijk, viel en stond weer op. Hij was vermoedelijk in
zijn been geraakt.
i we, Wij roeiden naar de overkant. Inmiddels had de Duitser de fiets van Willem Verduin weer terug gezet. We stapten
mden op onze fietsen en gingen langs het "slagveld".
men. "Halt absteigen", wij moesten met twee Duitsers mee naar een hooihoopje. Daar lag een stervende soldaat. Zijn
komt schouderblad was helemaal weggeschoten. Dokter Schaars verzorgde hem. Toen de soldaat was overleden en de
officier een gebed had uitgesproken, moesten allen, ook wij, na een commando in de houding gaan staan. Nadat
racht hij "heil Hitier" had gezegd, mochten wij richting huis gaan.
;erbij Op de Draai, richting het pontje, was een motorboot uit Langedijk aan wal gegaan om het schieten af te wachten.
