Ik deed de boekhouding voor het bedrijf van m'n man. Hij zei: "Ik hoop niet datje elke dag met de naaimachine
op tafel zit want daar heb ik 'n hekel aan." Ik zei: "Dat is niet tegen dovemansoren gezegd."
Toch was het een drukke tijd. We hadden er een agentschap van de brandverzekering bij; er kwam veel volk om
de koffie en er moest veel geschreven en uitgerekend worden. De laatste jaren had mijn man werkvolk in het
bedrijf en als er werk op 't dorp was, kwamen ze hier koffie drinken. En mijn moeder, die de laatste jaren aan
de overkant bij Niek boven woonde, kwam elke dag te eten. Toen ze ouder werd, moest ik meer voor haar doen
en dan stond ze bij Niek aan de overkant boven voor het raam te kijken of ik nog niet kwam. Ze is bijna 90 jaar
geworden.
Jo was 51 toen hij een hartinfarct kreeg. Met zijn 62e jaar werd hij afgekeurd en hij stierf toen hij 64 was aan
een versleten hart. Hij was totaal afgeleefd. Hij is gestorven in hetzelfde huis waar hij geboren was. Ik had José
toen nog thuis en dat was een hele steun. De dood van mijn man was ook het einde van het aannemersbedrijf.
Want wat moet je als vrouw met een bedrijf doen? In 't begin was het erg eenzaam maar dat went langzamer
hand.
Ik heb 'n goed leven gehad. Ik had vroeger wel kunnen kiezen om door te leren maar in een gezin heb je weer
andere bezigheden en dat is ook fijn. Het was vooral leuk toen ik in de kleine kinderen zat want ze waren
allemaal zo lief. Ik had het druk maar dat was ik gewend. Als ik nu weer mocht kiezen, zou ik mijn leven
hetzelfde over doen.
En ik heb nu nog alle dagen plezier van mijn kinderen. Ik heb acht kleinkinderen en daar ben ik ook trots op.
Ik heb een prachtig leven.
Vanaf m'n geboorte woon ik op de Julianaweg, ik ben een echte Akerslootse. Mijn kinderen wonen ook allemaal
hier op 't dorp. Ik houd van een beetje drukte om me heen. Ik lees alle nieuwtjes over Akersloot.
Akersloot is een enige plaats. Ik zou hier nooit vandaan willen.
verteld aan en opgetekend door Riet Clazing.
38
