In 1929 verhuisde ons gezin naar de Julianaweg. We gingen wonen in het oude vrouwenhuis (bessieshuis) tegenover ome Jaap en opie Krom. M'n grootvader Krom heb ik niet gekend, die was al zeventien jaar dood toen ik op de wereld kwam. Opie Krom (Stein Tiebie) heb ik nog heel goed gekend, 'n Heel pittig lief vrouwtje. Ze was de laatste in Akersloot die 'n hulletje droeg. Als je bij haar kwam zat ze met de rozenkrans in haar hand. Ze zei altijd dat ze honderd werd. Sommige dingen vergeet je nooit. Op Sinterklaas ochtend mochten we naar opie toe, de kinderen van ome Jaap, ome Dirk en ome Wijnand kwamen ook. In opie's kamer stond een ronde tafel met daarop voor ieder een mandje met Sinter- klaaskadootjes. Er zat suikerwerk in en chocoladebeestjes. Daar genoot opoe verschrikkelijk van. Opie is 95 jaar geworden. Ik weet ook nog dat Jan Tiebie, 'n broer van opie, erg doof was. Wanneer hij in de werkplaats kwam haalde hij een grote hoorn uit z'n zak en daar moest je in praten. In 1929 kreeg m'n zuster Stien roodvonk. Dat was erg besmette lijk en we mochten niet naar school. Het was 'n strenge winter en °P'e Krom <s,ein Tiebie) de hele meer lag dichtgevroren. Ik heb toen heel wat geschaatst. Er waren internationale langebaan schaatswedstrijden op een grote ronde baan. Van der Scheer reed mee. Er reden ook 'n paar Akersloters mee: Paul Kerssens en 'n jongen van Siem de Kroon. Op de dijk stond een orgel van Bram de Wild uit Alkmaar. Er waren veel tenten waar je oliebollen en chocolademelk kon kopen. Op 't ijs stond nog een grote tent. Daar zat 't muziekkorps in waar m'n vader ook in speelde. Dat was 'n groot feest. Henk Verduin reed met 'n wagen over 't ijs naar Alkmaar om mensen te vervoeren die naar de schaatswedstrij den kwamen kijken. Er waren ook wedstrijden met arresleeën. De paarden waren heel mooi opgetuigd. 8

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Groene Valck - Akersloot | 1990 | | pagina 8