stoppen. Ze was een buitengewoon lief mens, dat zei iedereen. De laatste vijf
tien jaar van haar leven was ze blind. Ze zat dan elke dag te breien. Ze had
verschillende breiwerken in de vensterbank liggen en als ze een steek liet
vallen ging ze met de volgende verder.
Eet werd teveel voor de boeren om de melk te verwerken en ongeveer in de
twintiger jaren werd een coöperatie opgericht. In Wormerveer werd kaas fabriek
"De Zaanstreek" gebouwd. Bij de boeren uit de Woude en Stierop werd de melk met
een bootje opgehaald. Dat is pas opgeheven toen de melktank in gebruik kwam.
De vader van mijn vrouw, Arie Dekker, kwam uit de Beemster. Hij dacht dat
hij hier met 'n klein spulletje wel z 'n brood kon verdienen en dat het land
hetzelfde was als in de Beemster. Hij wou eerst gaan tuinen, maar dat viel erg
tegen. Hij had ook wat jongvee en zes of zeven melkkoeien. Hij boerde net zo
lang tot hij geen cent meer over had.
M'n vader had veel land en wou wat gaan minderen en er was land dat ge
schikt was voor de boerderij van Arie Dekker. M'n vader kocht die boerderij en
dat werd de boerderij waar ik later ben gaan boeren. Zo heeft m'n vader me aan
de boerderij geholpen.
M'n broer Teun trouwde met Heelt je Koster, een boerendochter, en ging in
Spijkerboor wonen. M'n broer Jan werd boer in Westzaan en kwam later op de
boerderij van m'n vader. In 1950 is deze boerderij door de bliksem getroffen en
verbrand. M'n vader en moeder woonden toen in de Kogerpolder en ik moest 't gaan
vertellen. De boerderij is weer herbouwd.
In 1925 trouwde ik met Dieuwertje Dekker, ik was 21 en zij was 18 jaar.
Dieuwertje:
We hadden elkaar al vaak gezien. M'n vader had geen personeel en als er een
praam hooi kwam, moesten de buurjongens helpen en daar was Hendrik ook bij
11
