Uit alles bleek dat hij een boèr was die er goed bij zat en die
nu in Akersloot de rol van rentenier en kerkmeester speelde. Tevergeefs pro
beerden wij enige gelijkenis te ontdekken met de gelaatstrekken van de Ver-
duijns uit de Beemster
Jan Verduijn wist nog heel wat te vertellen van de oude boerderij
op de Sluisbuurtwaar hijzelf geboren was en in zijn jonge jaren had meege-
boerd. Met boerentrots vertelde hij, dat de Verduijntjes wel 1eeuw op die
boerenplaats hadden gewoond. Hij was het ook, die nog de bijzonderheden wist
van die Franse soldaten met hun Garibaldi-soepde uien en de kaasjes. Hij had
dit weer van zijn grootvader Dirk Klaasz.Verduijn gehoord. Hoe dat precies zat
met die Verduijns in de Beemster, en of dat nog familie was, wist hij niet.
Wel was vroeger een zekere Dirk Verduijn uit de Beemster eens bij hem op bezoek
geweest, om te informeren ofhij ook nog kans had, om te mogen méédelen
in een flinke erfenis die onder de Akersloten Verduijns gevallen was! Dat
bleek van niet! Hoewel hier toch uit blijkt dat Dirk zich iets moet hebben her
innerd van wat zijn vader of moeder hem misschien hebben verteld over de Aker-
slootse afkomst, heel lang geleden. Al bleek de erfenis-reis vergeefsde nieu
we relatie bleef toch en sindsdien kwam Dirk Verduijn uit de Beemster jaarlijks
een dag te gast bij Jan Verduijn te AkerslootJan Verduijn wist trouwens nog
wel meer over de Verduijns uit de Beemstermaar hij wist niet of dat allemaal
familie was. Maar ja, de naam van de Verduijntjes alleen trekt al.
Jan liet ons zijn huis zien en we waren erg verbaasd toen we in een
van de mooie kamers een goede piano zagen staan! En dat terwijl het echtpaar
geen kinderen had. Deze Jan Verduijn was dus muzikaalIk moest denken aan mijn
eigen grootoudersdie ook muzikaal waren, Kees Verduijn en Grietje Dekker!
Meteen werd oom Piet verzocht om het instrument eens te proberen, zijn keuze
zal wel iets van Mozart zijn geweestwant dat was zijn favoriete komponist.Nu,
de piano mocht er zijn!
Wordt vervolgd. Herman Mars.
