Ondanks dat het aantal vrijwilligers nogal beperkt was, liet de stichting zich
toch op veel plaatsen zien. Er werden presentaties gegeven, op markten
gestaan (o.a. Egmonds Bloemenzee, leverde 20 donateurs op) en deelgenomen
aan projecten (o.a. Frisse Neuzen project). De stichting groeide gestaag, het
aantal donateurs was begin 1995 al boven de 150.
Een jaar later zijn er 23 werkgroepleden, verdeeld over 10 werkgroepen.
Uit de notulen van de werkgroepvergaderingen blijkt hoe moeilijk het is
om gezamenlijk aan een historisch onderzoek te werken. Vrijwel niemand
van de enthousiaste vrijwilligers had ervaring met dit soort werk. Het aantal
publicaties in Geestgronden vanuit de werkgroepen is daarom zeer beperkt
gebleven.
Het bestuur
Al gauw bleek het moeilijk te zijn om een stichting met vrijwilligers te
runnen. Zoals hierboven al vermeld, is het enthousiasme er altijd wel, maar
de vrije tijd die mensen er, meestal naast hun werk, voor hebben is vaak
beperkt. Daar komt nog bij dat er vrijwilligers zijn die moeilijk te sturen zijn
en vooral hun eigen gang willen gaan. Voor het bestuur was het een lastige
taak om dit allemaal in goede banen te leiden. In oktober 1995, ongeveer
anderhalfjaar na de oprichting, treedt Peter de Man j" aan als derde voorzitter
van de stichting. Uit de krantenartikeltjes uit die tijd blijkt hoe ambitieus hij
is. Hij bruist van de ideeën en wil de stichting groot maken en de stichting
voortstuwen. En het mag beslist niet te lang duren. Zoals hij zelf zei: Een
van mijn slechte kanten is dat ik af en toe te ongeduldig ben".
Er wordt van alles op touw gezet, zoals lezingen tijdens donateursavonden,
onderzoek van Overslot samen met Stichting Archeologie Egmond. Ook
worden er gidsen opgeleid voor rondleidingen door de Egmonden en polder
rondvaarten. Peter nam vaak zelf het voortouw en we zien hem in een
middeleeuws kostuum als gildegids op een van de brochures.
Maar in de notulen van de bestuursvergaderingen komt vanaf 1999 na de
ingebruikname van het HIC (ons Historisch Informatie Centrum in het oude
schooltje aan de Slotweg) ook verdeeldheid naar voren. Peter ziet het HIC als
een mogelijkheid om 'door te stoten', maar de andere bestuursleden zien de
financiële consequenties en de belasting voor de vrijwilligers te groot voor
de stichting. Begin 2000 wordt er een nieuw beleidsplan opgesteld waarin
de rol van het HIC wordt opgenomen. In volgende bestuursvergaderingen
wordt hier uitgebreid over gesproken. Uiteindelijk kunnen alle verdere
bestuursleden zich in het nieuwe beleidsplan vinden, met uitzondering van
Peter die vindt dat het HIC in het beleidsplan een ondergeschikte plaats in
130
Geestgronden, 25 (2018), nr. 4