Nieuwsbrief: Geef uw e-mailadres aan ons op!
Sinds onze start in 1993, is Geestgronden de enige manier waarmee wij onze
donateurs direct kunnen benaderen. Daarom vindt u af en toe een flyer bij
het boekje meeverpakt. Uiteraard gebruiken wij voor aankondigingen ook
de lokale kranten, maar die worden niet overal bezorgd. Social Media is ook
belangrijk geworden, echter heeft lang niet iedereen Facebook of Twitter.
Daarom hebben wij besloten om evenementen, bijeenkomsten, lezingen en
andere activiteiten rechtstreeks naar u toe te gaan sturen, via een nieuwsbrief
per e-mail. Wilt u deze ontvangen? Laat dan uw e-mailadres achter op
www.lHstorischeamond.nl/nieuwsbrief. Ook kunt u uw e-mailadres aan ons
doorgeven in Huys Egmont. Bij voorbaat hartelijk dank!
In memoriam: De Klok
Op donderdag 16 augustus veranderde het gebied rond het Pompplein
opnieuw ingrijpend. Nadat tijdens de Tweede Wereldoorlog het gehele
plein en alle omliggende bebouwing met de grond was gelijk gemaakt door
de Duitse bezetters, was dit keer het pand van restaurant De Klok aan de
beurt. Het brandde volledig uit, wat u ongetwijfeld in de media heeft kunnen
volgen. 'Sinds 1904' vermeldde de menukaarten, die zwartgeblakerd op de
grond lagen.
De Klok bestond natuurlijk nog niet zo lang, maar via een omweg komen
we wel bij dat jaartal uit. Oud-eigenaar Cees Kager legt uit: "Omdat mijn
opa niet genoeg geld verdiende, begon mijn oma in 1904 Café De Blauwe
Knoop, op de andere hoek van de Smidstraat Voorstraat." Zoals de naam al
doet vermoeden, was het een café voor geheelonthouders en men serveerde
er koffie, thee en melk. In 1930 verhuisde de zaak honderd meter naar het
westen, zo ongeveer naar de plek waar nu Het Wapen van Egmond zit. Het
café kreeg een nieuwe naam, De Kroon, en een nieuwe clientèle. Er werd
namelijk inmiddels ook bier geschonken. "In 1943 werd het pand gesloopt
door de Duitsers, maar na de oorlog gold de werderopbouwplicht," vertelt
Kager. Café De Kroon werd herbouwd op de plek die nu door brand getroffen
is. "Op 15 juli 1950 werd het café weer geopend door burgemeester Niele,"
aldus Kager, die toen 11 jaar was. "Tegenover het café was een bushalte,
dus mijn vader hing een grote klok aan de gevel, zodat wachtenden konden
zien hoe laat het was en hoe lang het nog duurde voor de bus kwam." Sinds
die tijd werd die plek in de volksmond aangeduid als 'de klok', een naam
waar het café-restaurant nooit meer vanaf zou komen. "Uiteindelijk heeft
mijn vader bij de Kamer van Koophandel de naam maar laten veranderen.
Iedereen noemde het toch al De Klok."
Geestgronden, 25 (2018), nr. 2/3
107
