van het strand, om voldoende onderkomens voor de badgasten te kunnen
realiseren (5b-7). Ook werd de aanleg van een boulevard overwogen aan de
zuidkant van het dorp. Het beheer van wegen daarnaartoe, de vergunningen
voor het plaatsen van badhuisjes en het gezag over de strandpolitie wilde
men graag in eigen hand houden.
Op 18 oktober 1902 ging het wetsvoorstel tot grenswijziging naar de tweede
Kamer; 1 januari 1903 werd de wet van kracht. De oostgrens schoof250 meter
op in de richting van Egmond aan den Hoef (Afb. 16); daarbij kwam het kerkhof
geheel binnen de grenzen van Egmond aan Zee te liggen. Aan weerszijden van
de nieuwe oostgrens werden hardsteenen grenspalen'' geplaatst(8); er kwam
ook zo'n paal bij het punt waar de grens de Egmonderstraatweg overstak. De
noordelijke grens volgde een rechte lijn tussen de noordelijke grenspaal en
de Eerste paal om de Noord(strandpaal 37), de zuidelijke grens verbond de
andere grenspaal en de Eerste paal om de ZuicT (paal 39).
Fusieplan 1921
Bij de gebiedsuitbreiding van Egmond aan Zee van 1903 werd voor zover
bekend geen fusie overwogen. Het ontslag dat burgemeester P.J.M. van
Sonsbeeck van Egmond-Binnen aanvroeg per 15 april 1921, wakkerde de
discussie over een samenvoeging van de beide gemeenten echter weer aan(3b).
Toen bleek dat het gemeentebestuur van Egmond aan Zee helemaal om was.
In een brief aan Koningin Wilhelmina drong het aan op een fusie. Weliswaar
was de omvang van het grondgebied van de gemeente nog steeds onvoldoende,
maar ditmaal was er opeens wel sprake van gemeenschappelijke belangen.
Ook zou er efficiencywinst te behalen zijn, iets wat bij eerdere gelegenheden
steeds werd ontkend. Verder waren de thuismarktenvan het gemeentelijk
waterleidingbedrijf en het gemeentelijk gasbedrijf te klein; men zou het liefst
alle huishoudens in beide gemeenten bedienen. De levering van gas en water
aan een aan weerszijden van de gemeentegrens nieuw te bouwen villapark
zou dan ook vanuit één centraal punt kunnen geschieden.
Het idee van een samenvoeging van de Egmonden met de burgemeester van
Egmond aan Zee, C.J. Eyma, als nieuwe burgervader van de fusiegemeente
werd in een brief aan het provinciebestuur gesteund door 51 burgers van de
gemeente Egmond-Binnen. Daar gaven de voorstellen echter aanleiding tot
tweespalt binnen de burgerij, waarvan een deel hechtte aan zelfstandigheid.
Hun mening werd in een schrijven aan het provinciebestuur verwoord door
G. Belleman uit Egmond aan den Hoef.
Geestgronden, 24 (2017), nr. 4
133
