Aanvraag naar gemeenteraad
Met de vereniging opgericht, een akkoord over een stuk bouwgrond,
ontwerpen voor zes woningen goedgekeurd en allerlei administratieve
verplichtingen nagekomen, kan de subsidieaanvraag eind augustus 1919 naar
de gemeente. Als motivatie wordt gegeven 'dat een tekort aan goedkopere
woningen is ontstaan doordat het bouwen van arbeiderswoningen geheel
werd nagelaten als gevolg van de hoge materiaalprijzen en arbeidslonen;
dat er ook te weinig leegstand is van duurdere woningen die tijdelijk aan
arbeiders in gebruik kunnen worden gegeven; dat er daardoor jongelui hun
trouwen moeten uitstellen en dat sommigen die wel zijn getrouwd ergens
wonen waar ze nog maar korte tijd kunnen verblijven; terwijl anderen zich
behelpen in woningen, die in normale tijden als zeer ongeschikt geacht
zouden worden; terwijl ten slotte arbeiders die zich hier willen vestigen na
in Egmond-Binnen werk te hebben gevonden, geen woning kunnen vinden
Voor de grond en de bouw van de zes woningen wordt met de kostenberekening
van de architect een voorschot aangevraagd van fl. 32.517,08. Dat is ruim
5400 gulden per woning, bijna 15% duurder dan waarop men aanvankelijk
had gerekend. Op 2 september keurt de gemeenteraad van Egmond-Binnen
de aanvraag toch goed en de aanbesteding kan beginnen.
Lokale aannemers winnen aanbesteding
Tien dagen later is het al zover in het café van JanApeldoorn. De goedkoopste
inschrijving is van aannemer J. Apeldoorn (alias Jan de Timmerman, tevens
begrafenisondernemer), die hoofdaannemer wordt van de zes huizen voor
fl. 30.050,--. Dat is 1650 gulden minder dan de duurste inschrijving van G.
Tervoort. Ook. G. Gaarthuis, J. Rosing en J. Schuit vissen achter het net.
Reinier Beukers mag al het glas- en schilderwerk gaan doen voor fl. 2.335.
Samen bijna precies het bedrag dat de gemeenteraad had toegekend
(toeval?), zij het dat verscholen in de aanvraag aan de gemeenteraad was
vermeld dat Sint Joseph hier ook nog de grondaankoop uit moest betalen.
Het rijk zal uiteindelijk een hoger voorschot betalen, maar daarna geen
hogere compensatie voor het exploitatietekort dat hierdoor jaarlijks groter is
geworden. Volgens het ministerie moet de woningbouwvereniging dan maar
hogere huren gaan vragen om dit terug te kunnen betalen. Maar dat is volgens
de woningbouwvereniging onverantwoord en zo kost het jarenlang moeite
om de eindjes aan elkaar te knopen.
Geestgronden, 23 (2016), nr. 2/3
73
