heren uit dit geslacht, Jan II van Wassenaar, huwde Josina van Egmont, de
oudste zuster van George. De kroniek bevindt zich in de Koninklijke Biblio
theek te Brussel. Dit uitgebreid boekwerk is verrijkt met afbeeldingen van de
heren en graven van Egmont. Deze zijn door Dirk Woutersz opgetekend toen
hij in 1561 een bezoek bracht aan het Slot op den Hoef. De ridderzaal aldaar
was versierd met 26 afbeeldingen van alle heren en graven van Egmont, die
er in opdracht van Jan II graaf van Egmont waren aangebracht. Dankzij de
optekeningen van Woutersz weten wij hoe ze er hebben uitgezien. Bij het
in brand steken van het Slot op 7 juni 1573 zijn deze verloren gegaan. Toen
George in 1559 overleed, was de kroniek nog niet af. Het is door Woutersz in
1562 aangeboden aan zijn neef Lamoraal I. (een der bronnen voor deze kro
niek was Martinus Zybrandus Hoveus, kanunnik van het kapittel verbonden
aan de St. Catharinakerk Op Den Hoef (Slotkapel).
Afb. 4 Het cenotaaf in de Domkerk van
Utrecht. Foto Jos Hof 2015. Dit marmeren
monument is tijdens de Reformatie ernstig
beschadigd. De destijds bij het monument
in knielende houding uitgebeelde figuur
van George is toen verloren gegaan. Wij
zien rechts op het monument zijn familie
wapen en links het wapen welk hij voerde
als bisschop, met daarin opgenomen het
wapen van Utrecht. Bij het monument is
de navolgende tekst te lezen: CENOTAAF
VAN GEORGE VAN EGMONT BIS
SCHOP VAN UTRECHT 1534-1559. RE
NAISSANCE. BESCHADIGD TIJDENS
DE REFORMATIE. IN DE VERGULDE
BINNENZIJDE EEN FUNDATIEBRIEF.
EENS PER MAAND MOET EEN MIS
GELEZEN WORDEN TER ERE VAN
HET HEILIG SACRAMENT EN VOOR
DE ZIELEHEIL VAN DE BISSCHOP.
Tenslotte
Na een kortstondige ziekte overleed George op 26 september 1559 in zijn
abdij te St. Amand, en werd daar ook begraven. Zijn hart werd overgebracht
Geestgronden, 23 (2016), nr. 1
7
