bijbehorende artikelen. Maar daar bleef het niet bij. Ze verkochten nu ook kran
ten, kaarten, boekjes, wat al niet. En wat een prachtige grote etalage. Achter
de winkel bevond zich de kapsalon, gescheiden van de winkel door een wand
waarvan de deur meestal wel open stond. Hier werden nog steeds de nieuwtjes
uitgewisseld, gediscussieerd, politiek besproken, lol gemaakt en was het voor
de mannen gezellig vertoeven. Dit alles welwillend gevoed én uitgedaagd door
onze Dick. Want dat kón hij! Af en toe een beetje olie op 't vuur gooien en zo
een discussie uitlokken, daar was hij goed in. Hij vond altijd een ingang om de
gesprekken gaande en geanimeerd te houden. Het is een bloeiende zaak gewor
den, dat bewijst de verbouwing wel in 1974, toen er 9 meter bijkwam.
Afb. 23 Laatste zaterdag in de Peperstraat met Dick en Tini. Foto familie Zentveld
Alleen maakten wij er geen deel meer van uit. Het was nu niet meer 'onze
Scheerwinkel', maar de kapperszaak van Dick en de winkel van Babbel. Dat
was even wennen, met name voor mijn moeder. Heel begrijpelijk natuurlijk.
De Scheerwinkel aan de Peperstraat was haar leven. Daar runde ze samen
met mijn vader de zaak en stichtten hun gezin. Dat hebben ze beiden met
heel veel liefde gedaan. Toen mijn vader er niet meer was bleef ze doen wat
ze altijd deed. Nu met Dick en ze vond het heerlijk. Ze hield van reuring en
maakte graag een praatje en een lolletje. En opeens was het stil. Ze had zo
42 Geestgronden, 23 (2016), nr. 1
