had hij 'n vrije middag. Ik zette m 'n tas op straat, riep luid: "Jan Beuk is
dood, je moet hem scheren.en ik zette het op een lopen. Hij brulde nog dat
hij vrij had. 'Ja gedag' dacht ik! Wat een opluchting! Maar als je jong bent,
is de dood écht eng. Voor mij tenminste wel toen.
Afb. 19 De pottenkast van de Scheer
winkel. Foto familie Zentveld
Pottenkast
Afie noemde net 'het dooielaadje'. Dat was een van de laadjes van de 'pot
tenkast' die wij in de winkel hadden. Dat was een kast met allemaal kleine
laadjes die genummerd waren. De meeste laadjes werden gehuurd door klan
ten, die hadden zo hun eigen scheer- en knipgerei. In die tijd kwam het nog
veel voor dat mensen luizen hadden of eczeem. Zo'n laadje huren konden
natuurlijk alleen de mensen die wat te verteren hadden. De overige laadjes
waren voor ons, maar dat waren er niet zo veel. Zo was er dus het 'dooie-
36
Geestgronden, 23 (2016), nr. 1
