Dick: De tweede keer was in 1943, vanwege een verbouwing. De kamer
werd naar voren verplaatst, de bedstee ging er uit en ook de ladder die naar
boven leidde. We kregen een heuse trapkast. Nou ja, wel een groot woord
voor zo 'n kleine kast met zo 'n smalle trap. De Scheerwinkel verhuisde naar
de winkel van Janus Groen aan de Heerenweg. Hij was de fietsenmaker en
elektricien van het dorp. (In 1957 heeft Wim Apeldoorn Jzn het elektrotech
nische deel overgenomen en begon een zaak in huishoudelijke apparaten.
In het dorp vooral bekend als 'LampieOok daar was ik kind aan huis en
Afie was er ook regelmatig. Ik herinner me nog de steenachtige ondergrond,
waardoor je makkelijk het haar kon opvegen.
Uit de Scheerwinkel geklapt
Afie: De woensdagen en de zaterdagen waren speciale scheerdagen, je had
toen nog geen scheerapparaten, dus jong en oud liet zich scheren. Er werd
op die dagen ook zeker niet geknipt, alleen als 't hoog nodig was. Een kwartje
kostte dat toen, daar moest Pa een heel gezin mee onderhouden. Als hij dan
een fooitje kreeg bij het afrekenen, meestal een stuivertje, riep hij luid: "En
voor de pot. Dan moest ik roepen: "Dank u beleefd!" Leuk hè?Och god,
weet je wat me ook eens overkwam bij Engel van de Molen? Deze man had
een gouwe hoektand rechts in zijn mond, en als je dan z 'n bovenlip schoor,
trok je die ejfe omhoog om 't strak te trekken. Toen ik m 'n mes er langs haalde
schraapte ik per ongeluk over z 'n gouwe hoektand heen. Hij was gelijk zwart.
Ik schrok me rot toen ik zo 'n goud velletje op m 'n papiertje zag zitten waar ik
dat zeep op afsmeerde. Ik denk dat ze het nooit gemerkt hebben want ik heb
ze er nooit over gehoord. En Cor Half die woonde bij ons aan de overkant.
Als die man maar één druppeltje bloed zag op 't zeeppapiertje van één of
ander vetpuissie of zo, hup, dan schoof hij zo onderuit. Pa heb 'm wat keren
met de waterspuit weer bij kennis gebracht. Dan had je Freek Valkering, die
later mijn schoonvader werd, ik zie hem nog komen aanfietsen. De klanten
ook en die zeiden dan tegen Pa: "Laat hém maar voor hoor!Hij had het
altijd maar over zijn Bartignons (een speciaal ras aardappelen) en had altijd
haast. En haastige mensen pasten niet op die busbanken en waren ook niet
gezellig.
Afie wist nog iets te vertellen over Pastoor Kok. Die mocht elke zondag al
héél vroeg, vóór de vroegmis van zeven uur, komen om geknipt en/of ge
schoren te worden. Nee, zelfs nog vroeger, want de boeren kwamen altijd om
kwart voor zeven de communie halen. Afie moest dan de avond ervóór alle
spullen klaarzetten. Nou, het was een speciale klant hoor. De kachel werd
Geestgronden, 23 (2016), nr. 1
33
