Tini was heel verrast over de enthousiaste reacties op het eerste deel van de Scheerwinkel. In dit tweede en laatste deel vertelt ze nog meer gebeurtenissen en ervaringen rondom de Scheerwinkel. Ook nu weer komen serieuze zaken aan bod en ook vele gebeurtenissen die een glimlach op je gezicht zullen to veren. Maar ook een droeve gebeurtenis omdat de hoofdpersoon uit deze ge schiedenis, Dick Zentveld, op 3 februari van dit jaar is overleden Tini de Groot-Zentveld KAPPER ZENTVELD Bijna een eeuw knippen en scheren in Egmond-Binnen, deel 2 In het eerste deel dat in de vorige uitgave van Geestgronden is geplaatst heb ik het reilen en zeilen van de Scheerwinkel beschreven in de periode van mijn vader en de veranderingen toen mijn broer Dick de zaak overnam. In dit tweede deel zal ik nog meer vertellen over hoe het er in de Peperstraat aan toe ging vanaf de oorlogstijd tot en met de verhuizing naar de Kerklaan in 1965. Mobilisatie en oorlogstijd Moeder Trien: 'In 1939 brak de mobilisatie uit (van 28 augustus 1939 tot mei 1940) dus diende Huug zich te melden. Wat moest dat nou met de winkel, dat voor de inkomsten zorgde voor ons gezin dat inmiddels vijf kinderen telde? De Scheerwinkel moest dicht, maar ome Dries, een broer van Huug, kwam elke woensdagavond en zaterdag de hele dag scheren. De knippers moesten naar elders. Ze hoopten dat het met zes weken over zou wezen, maar dat liep anders. Gelukkig zorgde mijn vader voor een knecht. Leo Adrichem heette hij. Maarten Admiraal, de buurman van de kruidenierszaak, was zijn eerste klant. Ik keek door het raampje van de deur. Hij had zijn lange witte jas mee. Ik naar Maarten toe en zei: "Hoe scheert hij? Om te plagen zei hij: "Beter als Huug.Wat was Huug blij dat er hulp was, want hij moest ook met staats loten in de weer. Die verkocht hij ook. 's Avonds voor Leo wegging vroeg ik of hij de volgende week meer dagen kon en dat deed hij. Eerst drie dagen, maar al gauw van dinsdag tot zaterdag. Hij sliep op zolder. Nu werd er ook geknipt en de borst heeft de zaak toch mooi draaiende gehouden. Verderop in haar verhaal schrijft ze: 'Dinsdags ging ik met Trein Peetoom (van Gert Tervoort, de schilder) naar Egmond aan de Hoef, ons geld halen. (Dat is de ondersteuning geweest die de vrouwen ontvingen van de gemeente wier mannen waren gemobiliseerd.) 17'A gulden in de week en dan gelijk effe bij haar moeder op de koffie, die had altijd wel wat voor ons. Maar Leo 30 Geestgronden, 23 (2016), nr. 1

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Geestgronden - Egmonden | 2016 | | pagina 32