Tini was heel verrast over de enthousiaste reacties op het eerste deel van de
Scheerwinkel. In dit tweede en laatste deel vertelt ze nog meer gebeurtenissen
en ervaringen rondom de Scheerwinkel. Ook nu weer komen serieuze zaken
aan bod en ook vele gebeurtenissen die een glimlach op je gezicht zullen to
veren. Maar ook een droeve gebeurtenis omdat de hoofdpersoon uit deze ge
schiedenis, Dick Zentveld, op 3 februari van dit jaar is overleden
Tini de Groot-Zentveld
KAPPER ZENTVELD
Bijna een eeuw knippen en scheren in Egmond-Binnen, deel 2
In het eerste deel dat in de vorige uitgave van Geestgronden is geplaatst heb
ik het reilen en zeilen van de Scheerwinkel beschreven in de periode van
mijn vader en de veranderingen toen mijn broer Dick de zaak overnam. In dit
tweede deel zal ik nog meer vertellen over hoe het er in de Peperstraat aan toe
ging vanaf de oorlogstijd tot en met de verhuizing naar de Kerklaan in 1965.
Mobilisatie en oorlogstijd
Moeder Trien: 'In 1939 brak de mobilisatie uit (van 28 augustus 1939 tot mei
1940) dus diende Huug zich te melden. Wat moest dat nou met de winkel, dat
voor de inkomsten zorgde voor ons gezin dat inmiddels vijf kinderen telde?
De Scheerwinkel moest dicht, maar ome Dries, een broer van Huug, kwam
elke woensdagavond en zaterdag de hele dag scheren. De knippers moesten
naar elders. Ze hoopten dat het met zes weken over zou wezen, maar dat liep
anders. Gelukkig zorgde mijn vader voor een knecht. Leo Adrichem heette
hij. Maarten Admiraal, de buurman van de kruidenierszaak, was zijn eerste
klant. Ik keek door het raampje van de deur. Hij had zijn lange witte jas mee.
Ik naar Maarten toe en zei: "Hoe scheert hij? Om te plagen zei hij: "Beter
als Huug.Wat was Huug blij dat er hulp was, want hij moest ook met staats
loten in de weer. Die verkocht hij ook. 's Avonds voor Leo wegging vroeg ik of
hij de volgende week meer dagen kon en dat deed hij. Eerst drie dagen, maar
al gauw van dinsdag tot zaterdag. Hij sliep op zolder. Nu werd er ook geknipt
en de borst heeft de zaak toch mooi draaiende gehouden.
Verderop in haar verhaal schrijft ze: 'Dinsdags ging ik met Trein Peetoom
(van Gert Tervoort, de schilder) naar Egmond aan de Hoef, ons geld halen.
(Dat is de ondersteuning geweest die de vrouwen ontvingen van de gemeente
wier mannen waren gemobiliseerd.) 17'A gulden in de week en dan gelijk
effe bij haar moeder op de koffie, die had altijd wel wat voor ons. Maar Leo
30
Geestgronden, 23 (2016), nr. 1
