die hendel draaien. Bovenaan de rugleuning van de stoel zat een hoofdsteun
met zo'n mooi rolmechanisme waarmee je voor iedere klant een schoon stuk
papier uitrolde. En de kwaliteit! Er is er nog steeds een in de familie en die
ziet er nog net zo uit als toen. Prachtig.
omklapbare zittingen en hoofdsteunen met rolmechanisme. Foto familie Zentveld.
We mochten trouwens niet door de Scheerwinkel naar binnen of buiten gaan.
Dat was niet zomaar. Ze stonden daar te scheren met open messen en je zou
ze aan kunnen stoten. Dat was levensgevaarlijk. Soms deden ze de deur naar
de woonkamer wel eens op de schuif, maar dat was dan weer lastig voor mijn
moeder als die koffie kwam brengen. Dus het gebeurde wel, maar ik weet
nog goed dat als ik dat deed, Dick altijd even stopte met waar hij mee bezig
was. En je moest netjes gedag zeggen, anders werd je teruggeroepen. Zowel
mijn vader als Dick stonden daar op. Het was geen probleem als we door de
winkel naar binnen gingen als er niemand in de zaak was, tijdens het eten
bijvoorbeeld. Dan riep je luid en duidelijk "Blijf maar!"Zo zorgde je ervoor
dat ze niet voor niks naar de winkel zouden lopen om klanten te gaan helpen.
Die vrijheid was aan andere familie en kennissen ook gegeven.
WV-bureau
Geestgronden, 22 (2015), nr. 4
137
