nieuwtjes. Zaterdags werd het altijd laat. Soms elf uur. Dan werd er vaak een
kaartje gelegd met Piet Ory, Jaap Ory, Herman van Manus (Admiraal). Soms
bleven ze nog aan de soep of wat anders.
Afb. 5 Trouwfoto van Huug Zentveld en
Trien Schuit in 1932. Foto familie Zentveld
Nu was sluitingstijd vroeger toch een langgerekt begrip. Bestond het eigenlijk
wel, vraag ik me af. Tegen de tijd dat ik klein was wél (1955-1965), maar
evengoed waren er veel mensen die achterom kwamen, "Vollek" roepend bij
de achterdeur, als ze iets vergeten waren; een pakje shag, vloeitjes. Klanten
kwamen binnen als er nog volk zat, vlak vóór sluitingstijd maar ook daarna.
Toen ik de leeftij d had dat ik Dick zaterdags hielp bij de verkoop van sigaretten
en parfumerie (1964-1965) en het tegen sluitingstijd liep, werd ik onrustig en
keek ik om de haverklap naar de klok. Ik wilde naar mijn vriendinnen. Het
was weekend! Dick - zich bewust van de veranderende tijden - keek me dan
op een bepaalde manier lachend aan. Daarmee liet hij merken dat hij het
snapte, maar dat ik toch nog even geduld moest hebben. Uiteindelijk had ik er
ook wel voordeel van, want er werd mij meestal wel een extraatje toegestopt
door de laatkomers. De openingstijd was acht uur, maar ze stonden vaak om
124
Geestgronden, 22 (2015), nr. 4
